Loğusa için yapılan son tören “Kırklama-Kırklanma” törenidir. Kadının doğum yaptığının kırkıncı günü ocağa bir kazan vurulur. Kazan su ile doldurulur. Altına ateş yakılır Loğusa bu su ile yıkanacaktır. Loğusa, topladığı kırk küçük taşı bu suyun içine atar. Her taş, bir gün içindir.
.
Ayni anda üç tane de irice taş alınır. Yanan ateşin içine konur. Su ısınana kadar bu taşlar akkor hale gelir. Madeni bir kap içine belli miktarda su konur. Kırklanan kadın bacaklarını açıp su kabının üstünde durur. Su kabının çevresini bir kilim / battaniye ile sarar. Ebe, ocaktaki taşları maşa ile alıp suya atar. Büyük bir buhar bulutu oluşur.
Buharın yayılmasını kilim / battaniye önler. Buhar loğusanın vücudunu kaplar. İnanışa göre bu uygulama, loğusanın kemiklerini damarlarını açar. Mikropları öldürür, hastalıkları defeder.
Buhar son bulduktan sonra loğusa, kazanda ısıtılan su ile iyice yıkanır. Yıkandıktan sonra sudaki küçük taşları alıp eğilir ve arkadan öne doğru bacakları arasından atar. Bu hareketi yapınca “taş gibi sağlam” olacağına inanılır.
Ayni ayda doğum yapanlar, çocuklarının kırkı karışmasın diye karşılaşmaktan kaçınırlardı. Çocuklarının beşiklerine veya salıncaklarına ayna asarlardı.
Loğusa kadınların tehlikeye açık oldukları ve bu tehlikenin kırklanana kadar devam ettiğine inanılırdı. “Lohusanın mezarı kırk gün açıktır” sözü, bu inanışın açık bir ifadesidir.
Tıbbın bunca ilerlediği günümüzde de, doğum yapanlara, devletin doğumdan kırk gün önce ve kırk gün sonra doğum izni vermesi bu inanış ve uygulama ile hem çok uyumlu, hem de çok anlamlıdır.
