Yazı diliyle konuşma dili arasındaki fark ortadan kalkmış, dilde sadeleşme çabaları aralıksız sürmüştür.
· Edebiyatımız bu dönemde toplumcu bir karakter kazanmış, edebiyatta gerçekçi bir anlayış güdülmüştür.
· Aruzun yerini hece vezni almış, şiirlerde de günlük konuşma dili kullanılmıştır.
· Şiirin biçimce serbestleşmesi sağlanmıştır.
· Şiir, roman, hikaye ve tiyatro gibi türler gelişmiş, bu türlerde başarılı ürünler verilmiştir.
· İstanbul dışında da pek çok edebiyatçı yetişmiştir.
· Öykü ve romanda toplumsal gerçekçilik egemin olmuştur.
