itabın Özeti:
Yazar milli mücadele döneminde duyduğu bir hikayeden çok etkilenir , hikaye kısaca şöyledir ;
“Milli mücadele döneminde , İnegöl toprakları büyük bir facia yaşamış. Domaniç dağlarından inen bir köylü kadını, düşmana yol göstererek vatanına ihanet eden oğlunu, silahıyla vurup öldürmüş.”
Bu gerçek hikâyeyi duyduğumdan beri hiç aklımdan çıkmamıştı. Ne yapıp edecek, bu olayın geçtiği yöreleri gezecektim. İstanbul’dan Bursa’ya, oradan da İnegöl’e geldim. Bir otelde konakladım. Böyle mühim ve efsanevi bir olayı bilen birileri mutlaka çıkacak, ben de onunla konuşacak, ayrıntılı olarak yazacaktım.
Kaymakam, reji (tekel) müdürü, otelci Ferhat Ağa daha birçok insanla görüştüm. Fakat hiç kimse bir şey bilmiyordu. Günler geçiyor, boşa geçen zamana canım sıkılıyordu. Ülkemin bu yöresinin insanlarını yakından tanımak da güzeldi ama, benim geliş amacım farklıydı.
Gördüğüm eşitsizlikler, cahillikler de çok canımı sıkıyordu. Okulu var, yıllardır öğretmeni yok. Gelen öğretmen durmamış, giden öğretmen gelmemiş…Vah benim memleketim.
Saadeti hep büyük şeylerde aramaya kalkarız da, şu kuru ekmek parçasının bile insana o zevki vereceğini bilmeyiz. Önümüze kolay, bol gelen şeyler, bizi ahlâksızlığa götürüyor, muhakkak! Her bulduğumuz şeyden sonra daha iyisini bekleriz, bulamazsak kendimizi bahtsız sayarız, insanları bu şımarıklıktan, bu açgözlülük felâketinden kurtarmak lâzım.
Bir omrun sonunda verilecek bir hesabı olmamak, insanlığın karşısında açık alınla çıkabilmek ne eşsiz bahtiyarlık
Yazar yukarıda okuduğumuz kitaptaki alıntılar da olduğu gibi hikayeyi duyar ve hikayenin olduğu yere yolculuk yapar orada yaşayanlardan eski zamanlara kurtuluş savaşında olanlarla ilgili bilgi almak ister ve yollara düşer. Ancak bu yolculukta görür ki anadolunun her yanı eğitimsizlik ,açlık ve sefalet içindedir köylü aç ve eğitimsizdir ve kendisinin de dediği gibi yine herşey önce köylüde bitmektedir. Önce köylü eğitilmelidir.
