İbn-i Sina (tam adı Ebu Ali el-Hüseyin ibni Abdullah ibn-i Sina el-Belhiا) (d. 980, Buhara yakınları - ö. 1037, Hemedan), Fars filozof ve hekim.
Samanoğulları sarayı kâtiplerinden Abdullah Bin Sina'nın oğlu olan İbni Sina (Batı'da Avicenna adıyla tanınır), babasından, ünlü bilgin Natili'den ve İsmail Zahit'den ders aldı. Geometri (özellikle Eukleides geometrisi), mantık, fıkıh, sarf, nahif, tıp, doğabilim üstüne çalışmalar yaptı. Farabi'nin el-İbane's\ aracılığıyla Aristoteles felsefesini ve metafiziğini öğrenip, hastalanan Buhara prensini iyileştirince (997) saray kütüphanesinden yararlanma olanağına kavuştu. Babası ölünce, Cür-can'da Şirazlı Ebu Muhammet'ten destek gördü, (Tıp Kanunu'nu Cürcan'da yazdı). Çağında tanınan bütün Yunan filozoflarının Anadolu doğacılarının yapıtlarını incelemiştir.
Kimya Alanındaki Buluşları
Kimyada (simya) transmutasyon teorisinin doğ-ruluğunu araştırmış ve reddetmiştir. Çünkü, hermaddenin kendine ait özellikleri vardır. Bazı sim-yacılar, maddenin iç ve dış kalitelerini ayrıştırıp,böylece tek tek kaliteleri elde ederek, daha sonra,istenen şekilde bu kaliteleri ayarlayarak, istenenmaddenin elde edilebileceğini kabul etmişlerdir.Bu konuda da araştırmalar yapmış olan İbn-i Sina,konuyu su üzerinde incelemiş ve pek çok kere, su-yu distile ederek, onu nem kalitesinden kurtarmaksuretiyle böylece tek başına soğuk kalitesini eldeetmeye çalışmıştır, ancak sonuç olarak beyaz birboya elde ettiğini belirtir ki, bu da bugünkü bilgi-mize göre, suyun içinde bulunması olası tuzlardır.Böylece İbn-i Sina transmütasyon teorisinin doğruolmadığını deneysel olarak gösterir. Teoriyi red-detmeden önce bir bilim adamı olarak, simyacıla-rın iddialarını denetlemiştir.
