Sagot :
SİSTEMATİK SOSYO durumların bazılarısasadsdasdasadgüdasdasdasdasdasddsaasdçlü bir sesi olduğu takdirde şahıs üzerinde baskısını duyurabilir. Bunu gören Gökalp örf için şunları söylüyordu: “Örf ise cemaatin tatbiki ahlakından ve yaşayışında görünen içtimaî vicdanıdır. ZİYA GÖKALP’TE CEMAAT ANLAYIŞI Ziya Gökalp sisteminde cemaat sosyal yapısına geçiş sosyal gerçek ile olmaktadır. Bir kaidenin sosyal olabilmesi için fertlerin hem hayati tabiatı haricinde hem de iradesi üstünde bulunmak lazımdır diyen Gökalp’e göre ferdin hayati tabiatından çıkan fiiller sosyal olamaz. İçtimai kaideler ferdi iradelerin fevkindedir, çünkü ferdin iradesi kendi mizacının, seciyesinin bileşkesidir. Her fert ayrı bir mizaca, ayrı bir seciyeye sahip olduğu için ferdi iradelerden çıkan ameller yeknesak bir şekilde bulunamazlar ki, bir kaide maliyetini haiz olabilsinler. Gökalp’ın da sisteminde kabul ettiği gibi, cemaat kendini meydana getiren fertlerde mevcut olmayan özel bir sosyal bünyeye sahiptir. Tekelilerin beyan olunan halleri Hayve Türkmenlerinin son derecede müsavatçı, demokrat olduklarını gösteriyordu. Burada görülen tabii ve canlı hukuk o cemaatin kendi bünyesinden doğmaktadır. Bu hukuk örf ile takviye olmaktadır. Cemaat tipi sosyal yapıların muhtevası ne olursa olsun genel karakterleriyle aynıdır. Bu muhteva din olabildiği gibi, lisan da olabilir. Kader birliğini yaratan fonksiyonlarda cemaatin muhtevasında yer alır. Sonuç olarak muhteva sosyal bünyede cemaat tipi sosyal yapıyı oluşturur. HAKİMİYETİN TİPLERİ Hakimiyet unsurunun girdiği her yerde cemaatliğinin parçalandığı görülür. Üst ve alt tabakaların meydana geldiği andan itibaren cemaat tipi yaşamdan bahsedilemez. Hakimiyet her zaman insanları altlı üstlü bir sıralamaya tabi tutmuştur. Hakimiyet tiplerinin insanî olanı demokratik bir iradeye dayalı bulunanıdır. Türklerdeki hakimiyet tiplerini Ziya Gökalp şu sıralamaya tabi tutar; TUDUNLUK, YABGULUK, HAKANLIK, İLHANLIK, İMPARATORLUK. Tudunluk: Tudun aşiret reisidir. Dağılma halleri müstesna olmak üzere, bağımsız aşiret olmadığı gibi bağımsız tudun da yoktur. Tudunluk, ekseriyetle, yabgulara tabidirler. Yabguluk: Eski Türklerde tudunların üstünde olan ve bütün ilin üzerinde ferdi hakimiyet icra eden siyasi reise yabgu derlerdi. Tudun boy beyi demekti. Yabgu da İl Beyi manasında idi. Gökalp’ın izahatından anlaşıldığına göre, sosyolojide çok iyi bilenen karizmatik hakimiyet tipi ile başlayan büyük hakimiyet, daha sonra ananevi hakimiyete dönüşüyor. Hakanlık Hakanlıklar, ekseriyetle bir ecnebi devletinin geçim yeri ve dayanak olarak kabul ederek teşekkül ederdi. İlhanlık İlhan, hakanlar hakanı demektir. Hakanın haiz olduğu selahiyetleri ilhan daha fazlası ile haizdir. İlhanlıkta kökü olan İl’e ve hakanlığa dayanır. O da hakanlık ve yabguluk gibi, demokratik ve cumhuri illerden doğmuştur. Gökalp’in sistematiğinde, bu sistematiğin temelini Türk Devletinin ve milletinin tekamülü teşkil etmektedir ki, devlet aşiretten başlayarak gittikçe genişleyen ve iç içe kutular halinde büyüyen ilhanlık ve sultanlıklara kadar yayılmaktadır. Böylece büyük devletler, imparatorluklar doğmaktadır, daha sonra da milli devletler meydana gelecektir. Aşiret Türk aşiretleri gittikçe birlik ederek küçük, il, orta il, büyük il ve en büyük il safhalarından geçtiği gibi. Oğuzlarda aşirete “öz” denilirdi. Türklerde müstakil aşiretler yoktu. Her aşiret mutlaka bir ilin içine girip onun bir uzvu olmuştur. Yukarıdaki ifadelerden anlaşılıyor ki, aşiret, devleti oluşturan bir özdür. Bu küçük cemaat tipi sosyal yapıda devletin ilk unsurları bulunmaktadır. MİLLET Millet, lisanca dince, ahlâkça ve bediiyatça müşterek olan, yani aynı terbiyeyi almış fertlerden mürekkep bulunan bir zümredir. Gökalp’te içtimai vicdandan, milli kıymetler doğuyor, çünkü içtimaî vicdan, Gökalp sisteminde aynı zamanda örf’tür. Millet, mefkurevi bir cemiyet olup hiçbir kavimde tamamıyla tecelli edememiştir. Millet, şahsiyetini tam olarak kazanmış bir içtimai zümredir. Milletin şahsiyeti de zaman zaman buhranlı onlarda dahilerde, büyük şahsiyetlerde şuurlu olarak ifadesini bulur. Kavim ise kavimi devlet bünyesi içinde henüz şahsiyetini bulamamış bir zümredir. Ne zaman kavim şahsiyetini kazanırsa o zaman millet olma yolunu tutmuş olur. Netice olarak millet hakkında Ziya Gökalp şu hükme varır: “Milletler, medeniyet itibari ile tecanüse doğru gidiyorlar, fakat hars itibari ile birbirinden uzaklaşıyorlar. O halde beynelmilliyeti medeniyetle, milliyeti ise harsta aramak lazımdır. Millî Vicdan Kavimleri, müstemleke olma durumundan kurtararak duygu ve düşünce muhtevası milli duygunun temelinde yer alan milli vicdanda bulunmaktadır. “Milli vicdan nerede teşekkül etmişse artık orası müstemleke olmak tehlikesinden ebediyyen kurtulmuştur. Manevi duyguların ve düşüncelerin millî kıymetlerle olduğu her yerde millî vicdan teşekkül eder. Millî Devlet Artık yüzlerce milletlerden mürekkep olan suni camiaların devamına imkan kalmamıştır. Bundan sonra, her millet ayrı bir devlet olacak, mütecanis, samimi, tabi bir cemiyet hayatı yaşayacaktır. Gökalp, Türklerin millî devleti hakkında şöyle diyordu: “Mefkure, istikbalin halikidir. Dün Türkler için hayali bir mefkure halinde bulunan Millî Devlet, bugün Türkiye’de bir şe’riyet halini almıştır.” Mefkure Bir millet büyük bir felakete uğradığı, korkunç bir tehlike karşısında bulunduğu zaman fertlerindeki şahsiyetleri bel eder (yutar, emer): O zaman umumun ruhunda yalnız yaşar, bütün kalplerde bu idame etmek tehalükünden başka bir duygu kalmaz. Bu kargaşada fertler kendi hürriyetlerini değil, milletlerinin istikbalini düşünürler. İşte o muazzez duygu ile karış
SONUÇ
Büyük fikir adamlarımızdan Ziya Gökâlp'in herhangi bir cephesiyle ilgili olarak yapılan araştırmalar ve incelemeler esnasında eserlerinin, yazılarının ve hakkında yazılanların taranması sonucunda, O'nun uzun müddet lâyıkı veçhile tanınıp anlaşılamadığı görülmektedir» Bunun sebebini, O'ndan bahsedenlerin, anlamayı sağlayan şartlara kayıtsız davranmış olmalarında bulabiliriz» Bu yüzden Gökâlp, iki türlü talihsizliğe uğramıştır, HKİH anlaşılmaksızın çok sevilmiştir. Sonra yine anlaşılmamakla beraber çok yerilmiştir. Bunda tek cepheliliğin tesiri inkâr ***ürmez. Ancak tek cephelilikten şikâyet etmekle de iş bitmez. Tek cepheliliğin motifleri hesaba katılmalıdır. Onların başında ideolojik rekabet ve hınçlar gelir. Ziya Gökâlp, siyâsî ihtiras ve hırsların müdahalesinden tecrit olunamadığından ilmî hüviyetinin teşhisi de gecikmelere maruz kalmıştır.
Nitekim Ziya Gökâlp bizde bünyevî ibtisal (bünye değişikliği) ve tarihî temadi (süreklilik) aksaklığının zararlarını (muhafazakârlık-cezrîlik) radikalizm çekişmesi ve alternatifliği zemininde izah etmiştir. An'ane (görenek = routine) ile örfün (geleneğin) tradition'ın kavram muhtevalarını tahlîl ve mukayese etmiştir. Bu tahlîl ve mukayeselerinde Kur'an-ı Kerîm'in ısrar etmek durumunda olduğu Ma'ruf ve münker nosyonlarından faydalanmıştır13. Şu halde örf kavramının İslâmî kültür özelliğine de önem verilmesi gerekmektedir.
Gökâlp1in ilmî ve millî değerini muhafaza etmekte olan Türkleşmek, islâmlaşmak, Muasırlaşmak tezinin tefrika edilmiş olduğu “ Türk Yurdu1” dergisi başta olmak üzere, İslâm, Ictimaiyyât, İstanbul üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, Hayat, İktisat Fakültesi Dergisi, Kadro, Kopuz, Ocak, gençlik, Gök-Börü, Gündüz, Oluş, Sosyoloji, Şair, Türk Dili, Türkiyyât, Ülkü, Varlık gibi daha bir çok süreli yayında konumuzla ilgili kıymetli incelemeler ve araştırmalar yer almaktadır, Ayrıca Ziya Gökâlp'e hayranlık ve saygısını, medeni cesaret örneği ittihaz olunabilecek tarzda ispat etmiş çeşitli ilim ve fikir adamlarımızın eserlerinin büyük kısmı, birer araştırma mahsulü olarak hedefine ulaşmıştır.
Thank you for visiting our website wich cover about Tarih. We hope the information provided has been useful to you. Feel free to contact us if you have any questions or need further assistance. See you next time and dont miss to bookmark.