Bell’in babası kendisini sağır ve dilsizlerin problemleriyle uğraşmaya vermişti. Bu sebeple o, küçük yaştan beri, daha sonraları çok fazla işine yarayacak olan ses bilgisi konusunda pekçok bilgi edindi. Graham Bell de kendisini, sağır olan öğrencilerin, dolaylı olsa da, seslerin dünyasını anlamalarına ve yaşamalarına verdi ve ilk kez Boston’da bulunan Sağır ve Dilsizler Okulunda görev yapmaya başladı.
Bell çok büyük olan üç boyutlu kutu biçimdeki uçurtmaları kullanarak insanları taşımayı başarmış ve bu çalışması yalnızca deneme yaptığı istasyonun yanında bulunan ırmağı karşıdan karşıya geçebilmek maksadıyla kullanmıştır. Bell, kutu şeklindeki uçurtmadan örnek alarak ilk hidrofil botu yaparken Wright Kardeşlerin uçak tasarımı araştırmaları Birinci Dünya Savaşı’nın sonlarına kadar sürmüştür.
Oxford Üniversitesi’nde misafir öğretmen olarak görev aldı. İngiltere’de aldığı işitme fizyolojisi ile ilgili kitabı okudu. İnsan sesinin bir tel üzerinden başka bir yere aktarılabilineceği fikri üzerinde düşünmeye başladı. Bu esnada diğer bilim adamları da bu tür konularda araştırmalar yürütüyordu. İlisha Gray bu bilim adamlarından bir tanesiydi. İngiletere’den gelen Graham Bell, Boston Üniversitesi’nde Fizyoloji profesörlüğü görevine başladı. Teorik bilgilerini teknik bilgilerle birlikte hayata geçirmeye ve sağırların duymalarına olanak veren aletler yapmak için çalışmalara başladı. Thomas Watson adında bir elektrik mühendisi ile beraber çalıştı. Bilimsel araştırmalarını yürütmek amacıyla maddi olarak destek gerektiğinde ise Avukat Gardnier Greene Hubbart yardım etti.
