yalnızlık vazgeçilmezimdi benim, tanımsızım,aitim olmuşluğum, kendi ellerimle bozup, bir başka insanı yalnızlığımın bir parçası olarak, ben gibi, kabul edebileceğimi düşünmezdim.. yıllardır var olan bir duvarı, yıkmadan ötesine geçebilmeni, seni orada görmekten bu denli mutlu olabileceğimi bilmezdim..
yalnız insan merdivendir hiçbir yere ulaşmayan,sürülür yabancı diye dayandığı kapılardan.
yanimda kimse olmadigindan degil yalnizligim, yalniz oldugumu soyleyebilecegim kimse olmadigi icin yalnizim ben.
yalnızlığım yaşamak zorunda olduğum beraberliğimsin, yalnızlığım bu günüm yarınım sen benim çaresizliğimsin…
yalnızlık: öyle içimize işlemiştir, bize öyle içten dokunur ki, o anda orada olan, bizimle olan, olmak isteyen; bizim de istediğimiz birinden, bize birini-bir başkasını- bulmasını isteriz. yalnızlık, en içimizdedir.
SIMDI BASKASININ OLSANDA,BOYNU BUKUK YALNIZ KALSAMDA,ELIMI TUTUP SACIMI OKSAMASANDA BILIYORUM YINEDE BENIMSIN…
YINE KUMSAL SAKIN YINE DENIZ DURGUN YINE GUNES BATIYOR VE BEN YINE YALNIZIM…!
BU YANLIZLIK OLUMDEN BETER, ACILARIN SONU DEGILMIDIR DERTLER, OLUM GELMIS KAPIMA, CAN BU SOZLER NEYLER…!
SENSIZ GECELERDE YILDIZLAR DOST YALNIZLIGIMA,ALDATIYORLAR BENI ILK GUN ISIGINDA…
YINE GUNESIN BATMA SAATI ,KIMININ UMUTLARI , KIMININ SEVDALARIYLA BERABER. YINE YALNIZLIGA SELAM SAATI,KAYBOLMUS SEVGILER CARESIZ HUZUNLERLE BERABER…
YALNIZLIK PAYLASILMAZ, PAYLASILSA YALNIZLIK OLMAZ…
