Günümüzde geleneksel el sanatlarının korunması ve gelecek kuşaklara aktarılması bir probleındir. Diğer bir ifade ile geleneksel el sanatları açısından en önemli gerçek, onların bir kısmının yok olduğu ve bir kısmının da yok olmak üzere olduğudur. Bu olgunun arkasındaki gerekçeler oldukça farklıdır. Bunlar arasında; teknolojik gelişmeler, eski sanatkarların olmayışı; geleneksel el sanatlarına olan ilginin azalması, ekonomik sıkıntılar vb. gibi unsurların olduğu söylenebilir. Ancak geleneksel el sanatlarını yaşatmak için Türkiye genelinde belli dönemlerde festivaııer, il tanıtımıarı için bilimsel toplantılar ve şenlikler yapıldığı bilimnektedir. Fakat bu çabalara rağmen yine de geleneksel el sanatlarına halk tarafından arzu edilen ilginin gösterildiği söylenemez. Halbuki geleneksel el sanatları, bir toplumun geçmiş yaşantılarının somut kanıtlarım sunarlar. Bn da onun kuşaklar arasında köprü vazifesi gören bir araç olduğunu gösterir. Bu bakımndan geleneksel el sanatlarını yaşatmak ve gelecek kuşaklara aktarmak bir ülkenin kiltür değerlerini korumak için son dereece önemlidir. Bu gerekçe ile bu araştırmada geleneksel el sanatlanı yaşatabilme adına hem dünya hem de Türkiye genelinde kent müzelerinin uygulamaları irdelenmiş ve elde edilen bulgular doğrultusunda sorunun çözümüne yönelik öneriler geliştirilmiştir.
