Klasik Türk Edebiyatı’nın en parlak kaside şairi olarak tanınan Nef’ı Mevlevî tarikatına mensub olup kudretli bir şâirdir. Yazılarında büyük İran şairlerinin tesiri altında kaldı. Farsçayı Türkçeden, daha iyi bilen ve kullanan şâir hoyrat, meddah, herkesten çok kendini medheden heyecanlı bir üsluba sahihtir. Şöhretini daha çok kaside vadisinde sağlayan Nefî’nin şiirleri düzgün bir ifade, temiz bir dil ve tumturaklı bir üsluba sahibtir. Genç Osman’ın Hotin, IV. Murad’ın Bağdat seferi dolayısıyla kaleme aldığı kasidelerinde şekil ile üslubun tam bir uyum halinde olduğu dikkati çeker. Mizacı uğruna kurban giden Nefî, çevresindekilerden ziyade kendini medhettiği için çağdaşı diğer şâirlerden ayrılır. Bilhassa hicviyelerinde devrin ileri gelen devlet adamlarını yermesi, zaman zaman ağır hakaret ve sövmeye kadar varmasını mizacındaki ataklığa vermek gerekir.
