Han Duvarları'nda şair Ulukışla yolundan Kayseri'ye edebiyat öğretmenliği için gidişini anlatır. 'Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya, Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.' Şiirde iki gurbet öyküsü var: Birincisi şairin gurbeti, bir de Maraşlı Şeyh oğlu Satılmış'ın… Yolculuk esnasında güzergâhında olan hanlarda konaklayan şair her handa bu kişiye ait bir dörtlük buluyor. Bulduğu ilk dörtlük için şöyle diyor: 'Bu dört mısra değil, sanki dört damla kandı.' Çünkü yüreği sızlar şairin 'On yıl var ayrıyım Kınadağı'ndan Baba ocağından yar kucağından Bir çiçek dermeden sevgi bağından Huduttan hududa atılmışım ben' Şairin yüreği sızlamasına sızlar da şunu da ekler: 'Artık bahtın açıktır, uzun etme, arkadaş! Ne hudut kaldı bugün, ne askerlik, ne savaş; Araya gitti diye içlenme baharına, Huduttan götürdüğün şan yetişir yârına!...' Ancak bir sonraki mola yerinde aynı şair sanki ona cevap verirmiş gibi “kalbe ateş gibi giren şu satırları yazmış”. Aynı şair çünkü ölçü, uyak aynı, konu da… 'Gönlümü çekse de yârin hayali Aşmaya kudretim yetmez cibali Yolcuyum bir kuru yaprak misali Rüzgârın önüne katılmışım ben' Son olarak başka bir handa şu dörtlüğü okuyor: 'Garibim namıma Kerem diyorlar Aslı'mı el almış harem diyorlar Hastayım derdime verem diyorlar Maraşlı Şeyhoğlu Satılmış'ım ben' Ve Faruk Nafiz bunun üzerine şunları diyor: Bir kitabe kokusu duyuluyor yazında, Korkarım, yaya kaldın bu gurbet çıkmazında. Ey Maraşlı Şeyhoğlu, evliyalar adağı! Bahtına lanet olsun aşmadınsa bu dağı! Az değildir, varmadan senin gibi yurduna, Post verenler yabanın hayduduna kurduna!.. Arabamız tutarken Erciyes'in yolunu: 'Hancı dedim, bildin mi Maraşlı Şeyhoğlu'nu?' Gözleri uzun uzun burkuldu kaldı bende, Dedi:'Hana sağ indi, ölü çıktı geçende!' Yaşaran gözlerimde her şey artık değişti, Bizim garip Şeyhoğlu buradan geçmemişti... Gönlümü Maraşlı'nın yaktı kara haberi.' Türkiye Türkçesinin, sade dilin ve hecenin zaferidir bu şiir… Faruk Nafiz'in memleket şairliği o yıllarda fakirleşmiş, muzdarip Anadolu'nun bu hâlinden istifade eden bir gösteriş yapmak değil, siyasi maksat ya da yabancı ideolojilerden uzak samimi bir harekettir.
