9.Sınıf/Türk Dili ve Edebiyatı 19. Oradaki gençlerden birisi olan Yetim Fomiç, Perek-1 ladin'e: Örneğin sizi ele alalım, demişti. Sizin oldukça önemli bir yeriniz var... Tahsil derecenizi sorabilir miyim? Perekladin, uysal bir tavırla: - Okumuş bir adam değilim. Hem bizde okumuş olmak gerekmez ki, diye cevap vermişti. Yanlışsız yazdın mı, oldu bitti. -lyi ama yanlışsız yazı yazmayı nerede öğrendiniz? - Alıştım efendim... Kırk yıldır çalışıyorum, elbette insanın eli alışır.. Önceleri güçlük çekiyordum, yanlış da yaptığım oluyordu, oysa sonraları görgülerle alış- tim... Eh, şimdi oldukça zararsız yazıyorum... 20 - Peki, ya noktalama işaretleri? - Eh, noktalama işaretleri de şöyle böyle... Yerli yeri- ne koyuyorum. Genç adam bozularak: Him... dedi. Ama alışkanlık tahsil demek değildir. Noktalama işa- retlerini doğru koymanız yetmez... Hayır, efendim!., Onları bilerek yerli yerine koymalı!.. Örneğin, virgülü niçin koyduğunuzu bilmelisiniz... Evet, efendim!.. Bu sizin anlattığınız şey basmakalıp... Taklit imlâ, metelik bile etmez. Bu makineden kesini, kinini eleştirmenin adresine yollayıp yorgan İ altında iyice ısındıktan sonra sinirleri yatışmaya baş- ladı. Uyumaya hazırlanırken: "Hepsini biliyorum... Anlıyorum." diye düşünüyordu. "Virgül konması gere- n yere üst üste iki nokta koymam, öyleyse hem bili-A yorum, hem de anlıyorum demek. Evet... İşte böyle, küçük bey... Önce yaşamalı, çalışmalı, ondan sonra da ihtiyarları eleştirmeye kalkmalı..." B Bu hikâye parçası için aşağıdakilerden hangisi söylenemez? A) Yetim Fomiç, kendini diğerlerinden üstün gören bir kişiliktir. B) Hikâye kahramanları arasında belirgin bir karşıt- lık söz konusudur. Parçadaki temel çatışma Yetim Fomiç ile Perekladin arasında geçmiştir. Perekladin, noktalama işaretlerini deneyimleriyle öğrenmiştir. Perekladin, kendiyle baş başa kaldığında duygu- larını dışa vurmuştur.​