Sagot :
Yamaç paraşütü sporu, 1980'lerin başlarında ortaya çıkmış, kısa zamanda popüler olmuş ve tüm dünyaya yayılmıştır. Bunun en önemli sebepleri; bilinen en ekonomik hava aracı olması ve doğa sporları ile içiçe olmasıdır.Temelde özel bir yetenek ve aşırı efor gerektirmeyen Yamaç Paraşütü Sporu standart bir eğitim sonrasında kullanımı oldukça kolay ve zevklidir. Yamaç paraşütü basit bir hava aracıdır, fakat bütün diğer hava araçları gibi karmaşık ve güç bir dizayn çalışmasının ürünüdür.
Yamaç paraşütü dört bölümden oluşur:
Kubbe
Askı İpleri
Taşıyıcı Kolonlar
Harnes(kuşam tertibatı)
Kubbe
Kubbe, polyester veya naylon, hava geçirmeyen, kaplamalı özel bir kumaştan yapılır ve canlı parlak renklerle boyanır. Alt ve üst yüzeylerin dik parçalarla birleştirilmeleriyle oluşurlar. Böylece ortaya çıkan bu hava kanallarına "sel" adı verilir. Ön kenardaki uçları açıktır. Ön kenarlarına şeklini korumak ve kalkış sırasında içine kolay hava girişini sağlamak için sert plastik tabakalar dikilir. Geniş sel girişleri daha yavaş ve daha güvenli bir yamaç paraşütünü gösterir. Daha dar sel girişleri, daha yüksek performansı amaçlayan paraşütlerde bulunur. Her sel, diğerlerinden iç sel duvarları ile ayrılmıştır. Bunlar kanadın şeklini belirlerler. Çok sayıda sel duvarı daha istikrarlı daha düzgün bir şekil ortaya koyar. Bu duvarlarda birçok delik vardır. Böylece hava, bir selden diğerine geçebilir. Bu da iç basıncın ayarlanmasını sağlayarak kanadı şişirir. Tamamen şişirildiğinde aerofoil şeklini alır yani, alt yüzey daha düz, üst yüzey daha kamburumsu, eğri bir şekil alır.
Maksimum kalınlık noktası, ön kenardan arkaya doğru giden çizginin yüzde 15 ile 30'u tarafından oluşturulur. Kanadın arka bölümü arka kenar ile sonlanır.
Tipik bir kubbede performansına bağlı olarak çok sayıda sel bulunur. Çoğunlukla orta bölümdeki seller, kenardaki sellere göre daha uzundur. Kubbe böylece elips şeklini alır. Bazı modern kubbelerde kanat uçlarında dik bölümler vardır, bunlara kulak da denir. Daha güvenli bir kubbe oluşturmak için eklenmektedir.
Bir yamaç paraşütünün kubbesi şişirilebilen bir kanattır. Bu nedenle de bir serbest atlayış paraşütü olarak düşünülmemelidir. Yamaç paraşütleri yerden koşarak kalkış için aynı zamanda uygun hava akımlarında süzülmek amacıyla kullanılmaktadır.
Askı İpleri
İpler çok dayanıklı malzemeden yapılmışlardır. İnce yapıları sürtünmeyi azaltmanın yanında hafif bir malzeme olarak da avantaj sağlar. Kevler ve darcon olmak üzere iki ana ip tipi vardır. Kevler, organik polyamid (karbon lifi) malzemedir ve çoğunlukla darcon (terylene) yada benzeri bir malzemeyle çevrelenmiştir.
İpleri daha iyi tanımak için kubbedeki bağlantı yerlerine göre değişik adlar verilir. Ön kenarlara bağlanan iplere A ipleri denir. Arkaya doğru gittikçe B, C ve D ipleri olarak adlandırılırlar. Fren ipleri (kontrol ipleri) en arka kenara bağlanırlar ve renkleri diğerlerinden farklıdır.
Taşıyıcı Kolonlar
Taşıyıcı kolonlar, kubbe iplerini kuşama bağlarlar. Genellikle 25mm genişliğindedir. Kuşama, karabinalar ile ipler küçük aaaal (rabit) halkalar ile bağlıdırlar.
Taşıyıcı kolonlar, pilota kalkışta uygun tutunma yerleri sağlarlar. Kalkışı kolaylaştırmaktan çok, farklı harnes kullanımına imkan tanırlar.
Bazı gelişmiş yamaç paraşütlerinde speed sistemi denilen hızlandırıcılar bulunurken bazılarında harnes kolonlara sabit olarak bağlanmıştır.
Harnes
Yamaç paraşütlerinin harnesi basit olarak; tahtadan yada sert plastikten yapılan oturma yerleri, sağlam dokunmuş kumaştan yapılan sırt bölgesi, bacak ve göğüs kolonlarından oluşur.
Bazı harneslerde çapraz kolonlar bulunur. Bunlar, kubbeyi daha güvenli tutmak için pilotun vücut hareketini doğrudan yukarıya iletmesini engelleyen yapıdadırlar.
Gelişmiş harneslerin, hızlandırıcı (speed sistem) bağlantıları, sırt koruyucusu, hava yastığı, yedek paraşüt bölümü gibi avantajları vardır. Bütün harnesler pilot
Kaynak: http://www.msxlabs.org/forum/soru-cevap/396962-farkli-parasut-sekillerinin-islevleri-nelerdir.html#ixzz2JSuFIoNt
Yamaç paraşütü sporu, 1980'lerin başlarında ortaya çıkmış, kısa zamanda popüler olmuş ve tüm dünyaya yayılmıştır. Bunun en önemli sebepleri; bilinen en ekonomik hava aracı olması ve doğa sporları ile içiçe olmasıdır.Temelde özel bir yetenek ve aşırı efor gerektirmeyen Yamaç Paraşütü Sporu standart bir eğitim sonrasında kullanımı oldukça kolay ve zevklidir. Yamaç paraşütü basit bir hava aracıdır, fakat bütün diğer hava araçları gibi karmaşık ve güç bir dizayn çalışmasının ürünüdür.
Yamaç paraşütü dört bölümden oluşur:
Kubbe
Askı İpleri
Taşıyıcı Kolonlar
Harnes(kuşam tertibatı)
Kubbe
Kubbe, polyester veya naylon, hava geçirmeyen, kaplamalı özel bir kumaştan yapılır ve canlı parlak renklerle boyanır. Alt ve üst yüzeylerin dik parçalarla birleştirilmeleriyle oluşurlar. Böylece ortaya çıkan bu hava kanallarına "sel" adı verilir. Ön kenardaki uçları açıktır. Ön kenarlarına şeklini korumak ve kalkış sırasında içine kolay hava girişini sağlamak için sert plastik tabakalar dikilir. Geniş sel girişleri daha yavaş ve daha güvenli bir yamaç paraşütünü gösterir. Daha dar sel girişleri, daha yüksek performansı amaçlayan paraşütlerde bulunur. Her sel, diğerlerinden iç sel duvarları ile ayrılmıştır. Bunlar kanadın şeklini belirlerler. Çok sayıda sel duvarı daha istikrarlı daha düzgün bir şekil ortaya koyar. Bu duvarlarda birçok delik vardır. Böylece hava, bir selden diğerine geçebilir. Bu da iç basıncın ayarlanmasını sağlayarak kanadı şişirir. Tamamen şişirildiğinde aerofoil şeklini alır yani, alt yüzey daha düz, üst yüzey daha kamburumsu, eğri bir şekil alır.
Maksimum kalınlık noktası, ön kenardan arkaya doğru giden çizginin yüzde 15 ile 30'u tarafından oluşturulur. Kanadın arka bölümü arka kenar ile sonlanır.
Tipik bir kubbede performansına bağlı olarak çok sayıda sel bulunur. Çoğunlukla orta bölümdeki seller, kenardaki sellere göre daha uzundur. Kubbe böylece elips şeklini alır. Bazı modern kubbelerde kanat uçlarında dik bölümler vardır, bunlara kulak da denir. Daha güvenli bir kubbe oluşturmak için eklenmektedir.
Bir yamaç paraşütünün kubbesi şişirilebilen bir kanattır. Bu nedenle de bir serbest atlayış paraşütü olarak düşünülmemelidir. Yamaç paraşütleri yerden koşarak kalkış için aynı zamanda uygun hava akımlarında süzülmek amacıyla kullanılmaktadır.
Askı İpleri
İpler çok dayanıklı malzemeden yapılmışlardır. İnce yapıları sürtünmeyi azaltmanın yanında hafif bir malzeme olarak da avantaj sağlar. Kevler ve darcon olmak üzere iki ana ip tipi vardır. Kevler, organik polyamid (karbon lifi) malzemedir ve çoğunlukla darcon (terylene) yada benzeri bir malzemeyle çevrelenmiştir.
İpleri daha iyi tanımak için kubbedeki bağlantı yerlerine göre değişik adlar verilir. Ön kenarlara bağlanan iplere A ipleri denir. Arkaya doğru gittikçe B, C ve D ipleri olarak adlandırılırlar. Fren ipleri (kontrol ipleri) en arka kenara bağlanırlar ve renkleri diğerlerinden farklıdır.
Taşıyıcı Kolonlar
Taşıyıcı kolonlar, kubbe iplerini kuşama bağlarlar. Genellikle 25mm genişliğindedir. Kuşama, karabinalar ile ipler küçük aaaal (rabit) halkalar ile bağlıdırlar.
Taşıyıcı kolonlar, pilota kalkışta uygun tutunma yerleri sağlarlar. Kalkışı kolaylaştırmaktan çok, farklı harnes kullanımına imkan tanırlar.
Bazı gelişmiş yamaç paraşütlerinde speed sistemi denilen hızlandırıcılar bulunurken bazılarında harnes kolonlara sabit olarak bağlanmıştır.
Thank you for visiting our website wich cover about Kimya. We hope the information provided has been useful to you. Feel free to contact us if you have any questions or need further assistance. See you next time and dont miss to bookmark.