Uyku kaçıran kitaplar vardır. Göz kırptırmaz, yatırmaz, uyutmaz insanı. Oysa uyku seni yorgunsundur lâkin boşuna. Kafanda düşünceler birbirini kovalar. Ellerini şakaklarına götürür; düşünür, düşünürsün... Okudukların yerinden yurdundan eder seni âdeta, kalkıp oturursun. Belki gökyüzünü seyre dalarsın uzun uzun. Tekrar açar kitabını okursun, okursun ve okursun... Birden gelir aklına art arda okuduğun kitapların birbiriyle bağlantısı. Hiç de planlamamışsındır hâlbuki. Bunun nasıl olduğuna sen de hayret edersin. İçinin sesiyle okumuşsundur, tavsiye etmiştir birisi, eline tutuşturmuştur bir sevdiğin belki de. Bir önceki okuduğun, bir sonrakini tamamlar. Diğerinde aklına takılan, peşi sıra okuduğun kitabın cümlelerinde sessizliğe kavuşur. Sanki kitaplar kendi aralarında iş birliği yapıp konuşmuşlardır ve tıpkı bir bulmacanın parçaları gibi sözleşip bir araya gelmişlerdir.



Acil başlik en iyi seçerim ilk bulani basit cevap olmasın ​