Bir gün müşriklerin ileri gelenlerinden Ebu Cehil, Kâbe yakınında bulunan Resulullah'ın (s.a.v.) yanına vardı. Allah'ın Resulü'ne (s.a.v.) hakaret etti. Sevgili Peygamberimiz (s.a.v.), onun hakaretle- rine karşılık vermedi. Bu arada bir cariye, Hz. Peygamber'e (s.a.v.) yapılan bu hakaretlere şahit oldu. Peygamberimizin (s.a.v.) amcası Hz. Hamza (r.a.), o gün ava gitmişti. Avdan dönünce bu cariye, yeğeninin maruz kaldığı kötü muameleyi Hz. Hamza'ya (r.a.) anlattı. Ebu Cehil'in Hz. Muhammed'e (s.a.v) hakaretlerini saydı, onun da hiç sesini çıkarmadığını söyledi. Hz. Hamza (r.a.) henüz Müslüman olmamıştı. Ebu Cehil'in, yeğenine yaptıklarına çok sinirlendi. Hemen öfkeyle onun yanına gitti. Ebu Cehil, arkadaşlarıyla oturuyordu. Hz. Hamza (r.a.), Ebu Cehil'in kafasına, yayıyla şiddetli bir şekilde vurdu. Ebu Cehil'in kafası yarıldı. Sonra Hz. Hamza (r.a.) dedi ki: "Yeğenime sōver misin? Ben de onun dini üzereyim. Eğer elinden geliyorsa beni de bu dinden vazgeçir, engelle." Hz. Hamza (r.a.). böylece Müslüman oldu ve bunu da müşriklere korkusuzca açıkladı. Herkes şaşırdı ancak hiç kimse sesini çıkaramadı. Çünkü Hz. Hamza (r.a.) Mekke'nin en cesur, yiğit, kahraman kişilerinden biriydi. Onun İslam'ı kabul etmesiyle Müslümanlar önemli bir güç kazanmış oldu.

özetini atar mısınız?​