3. İyi bir anlatımda, gereksiz sözcük bulunmaz. Güzel ve etkili bir anlatımda söz tekrarlarına yer verilmez. Ancak genç kuşaktan bazı yazarlar, bu ilkeyi ihlal ediyor. Cümlede aynı anlama gelen sözcükleri kullanıyor. Bu yazarlar; işlevi olmayan sıfatları, ikilemeleri, deyimleri aynı çümlede kullanarak bir yeri, kişiyi, olayı, durumu okurun gözünde daha canlandıracağını düşünüyor. Oysa anlama katkısı olmayan bu sözler okuru yorar, onun dikkatini dağıtır. Aşağıdakilerden hangisi bu parçada eleştirilen bakış açısıyla yazılmıştır? A) Mehtap, küçük koyu pırıl pırıl aydınlatıyor. Denizin ölü dalgaları başından geçenleri kıyıya anlatıyor. Hafif bir meltem, gecenin sıcaklığını bastırmak için tüm soluğunu harcıyor. B) in cin uyanmadan denizin üstü boş gibidir. Bir gece balıkçılı ya da erkenci iki martı sezilir alaca karanlıkta. Amaçsız, kararsız oraya buraya süzülürler. C) Çocuk, bir akasya ağacının altına yüzükoyun uzanmış gökyüzünü izlemekteydi. Ayaklarını kaldırmış bir ileri bir geri sallıyordu. Ağzının kenarındaki otu çiğniyordu. D) Küçük kulübenin ardında iki katlı, yaşlı ve yalnız bir ev vardır. Bir tek bırakılmışlık duygusu taşır. Güneybatıdan esen ilik lodosun eskitip yıprattığı yüzündeki camlarda yağmur izi görülür. E) Kan kırmızı yuvarlak bir külçe, dağların üstüne doğru yavaş yavaş inmeye başlar. Ufuktan misli görülmemiş bir ışık yağmuru boşanır. Çıplak şehrin çelimsiz gövdesi, erguvanlara bürünmüş olarak silkinip doğrulur.​