kabuğu yeşil olmaz, kesince içi de kırmızı çıkmaz. aslında karpuz da değildir ama uzaylılar öyle demiş, o ismi uygun bulmuştur. bize de kabul etmek düşer.
kaşık derine gittikçe bizim midelerimiz şişiyordu, kaşıkla çıkardığımız karpuz parçasını ağzımıza atıyorduk. oh bir de güzeldi ki karpuz yaz sıcağında. gülüyorduk pelin'le, gözlerimizin içi gülüyordu, az sonra karpuzu yiyip bitirince uzay aracımız hazır olacaktı ve ikimiz uzaya uçacaktık...”
teneffüs zili çaldığında öğretmenin çıkması ile ardından çıkan ilk kişi bendim. maksadım okul koridoru köşesinde her ders arasında oynadığımız gazoz kapağı futbol turnuvasıydı. belki de bu ismi şu an ben uydurmuş olabilirim. aslında o günlerde oynadığımız oyunların bir isme bile ihtiyacı yoktu. oyundu işte. eğlenceliydi.
ancak hevesim kursağımda kaldı. bağıra çağıra koşarken öğretmenim beni farketti ve çağırarak alt katta muzaffer izgü'nün başında bulunduğu kitap standına götürdü. sen seç bir tane bakalım dedi. muzaffer izgü'nün yüzüne yıllar geçmesine rağmen hâlâ hakimim. bu kitabı istiyorum dedim. adı uzay karpuzu. kapağında uzaya bir karpuz içinde kız arkadaşı ile giden bir çocuk var.
bugün yirmidört yıl önce adıma imzalanan bu kitabı yeniden elime alma fırsatım oldu. okurken hissettiğim duygular o günlerden ne eksik ne de fazla. hem de üzerinden yıllar geçmesine rağmen. evet ben bir kez uzaya bir karpuz içinde gitmiştim. yanımda pelin de vardı.
bu hisle birlikte zihnimde el ile yuvarlayarak uçurduğum basit helikopter oyuncağı, yumiyum şekerlemesinin tadı, biriktirdiğim avrupa şampiyonasına ait futbol kartları, ayna grubunun ceylan şarkısı belirdi. aynı o günlerde ki gibi.
yaşantılarımız, zihnimizde iz bırakmış bir kitap ile gizlerimizden çıkıveriyor. bunu gerçekten bir kitap tetikleyebiliyor.
özellikle uzay karpuzu isimli çocuk kitabının bir döneme ait çocukları birbirine bağlayan bir efsuna sahip olduğuna inanıyorum.
çocukluğuma renk kattığın için teşekkür ediyorum muzaffer izgü. biz gerçekten şanslı çocuklarmışız.
sozluk ayraci
04.02.2021 12:16 ~ 12:22
sozluk ayraci
