“Dost nedir? İki ayrı bedende yaşayan tek bir ruhtur.”
Aristoteles
Hani dostlar vardır ya unutulmaz, kan gibi, hani dostluklar vardır ya ölümsüz tekrar yaşanmaya değer can gibi. Bir de dost sandığımız yalancı fecirler gibi ufkumuza doğanlar vardır ya belli belirsiz.Bazen görünür bazen görünmez. Ne kadar da muhtacız vefa ehli dostlara ve vefa kokan dostluklara ne kadar da bıkmışız dost yüzlü bivefalardan. Evet haklısınız kelimeler yazıya geçince sihrini, büyüsünü yitiriyor.Doost derken ciğerden çıkan kokuyu duymadıktan sonra… Dost dediğin, bir rastlantı ya da zorunluluktan dolayı beraberlikler değildir. Dostluk; adeta ruhların başka bir alemde bir olduğu, birbirini tanıdığı sarsılmaz bağdır. Kopmaz ve koparılmaz bir bağ ile bağlanmıştır dostlar bilinmez, görünmez alemlerde. Dostlar için ağızdan çıkan kelimelerin hiç ama hiçbir anlamı yoktur. Onlar için kalp kelimelerin çıkış yeri, gözler kelimelerdir. Ve yavan kalır sen benim dostumsun vs gibi kelimeler dost bahçesinde. Evet dost, dostunun derdinin kokusunu alır dert gelmeden önce.Ve hiçbir lezzet veremez beraber ağlamanın, birbirinin derdiyle dertlenmenin lezzetini… Dostlar için zamanın ve mekanın ehemmiyeti yoktur. Ve dost dostuyla bilinir vefa ikliminde.Dostların birbirlerine uzak düşmeleri, göz ıraklığı gönül
ıraklığına sebep olmaz, bilakis hicran, muhabbeti artırır hicran kafesinde. Zaten hakiki dostlukları perçinleyen bir demir gibi tavında döven hicran değil midir?
Beşer için olmazsa olmazlardandır dost su gibi ekmek gibi hava gibi yoksa yaşayamaz insan dostsuz bir alemde. Haki dostu olanlar ne bahtiyardır. Bir de “Bir dost bulamadım gün akşam oldu” diye ömrünü geçiren kul himmetler vardır. Evet dost vefadan düşman cefadan asla usanmaz. Ve ne olursa olsun dostun attığı gül baş yarar bizim alemlerde. Ey gönlümü bir kor haline getiren dost! Ey karanlık gecelerime güneş gibi doğan, atıldığım karanlık dipsiz kuyulara uzanan el dost! Ne kadar da muhtacım senin vefana ve burcu
burcu sevgi kokan nefesine bir bilsen.
Evet; saygı değerli okuyucu; yanmayan nerden bilsin ateşi, dost için yüreği kanamayan nerden bilir kanın rengini.
Gül sundum yediler, koklamadılar
Armağan can verdim saklamadılar
Gittim……..gelir diye beklemediler
Kaybolan gölgemi yollara sordum
“Dostun en büyük şiarı vefadır” diyor devrin en vefalısı. Vefasızlara dost denmez onun için ve vefasız dost tabiri yanlıştır bu sebepten ötürü. Dost dediğin vefalı olur.
Dostluk bahçenizin hakikat gamzeden güllerinin burcu burcu vefa kokan güllerle dolması, o bahçedeki bülbüllerinin her dem vefa terennüm etmesi.. ve ne geçen zamanın acımasız çarkları ne de dünyanın alabildiğine ihtişamı bu vefa ikliminin havasını bozmaması dileğiyle.
Thank you for visiting our website wich cover about Sosyal Bilgiler. We hope the information provided has been useful to you. Feel free to contact us if you have any questions or need further assistance. See you next time and dont miss to bookmark.
