Cevap:
Babam daha gelmemişti. Bir elimde defterimle masada oturmuş gazozumu yudumluyordum, ta ki birisi gelip benimle konuşana kadar orada bekleyecektim. Defteri sahibine vermek istiyordum ve bu yükten ancak bu şekilde kurtulacaktım. Düşünüyor, düşünüyordum. Aklımdan çok şey geçiyordu. Defteri orada bırakıp gitmeyi düşündüm ama yapamadım. Resmen kendimle bir savaş içerisindeydim. Bu defteri burada bıraksam kaybolup, yitip gidecekti. Henüz defteri açmamıştım ve artık açıp okumaya karar verdim. Elim isteksizce deftere doğru gitti. Bu yazılarla dolu defterin kimin olduğunu çok merak ediyordum. Babam da henüz gelmemişti. Marmaris'te tatildeyken, dönüş bileti alacakken resmen bu masaya çakılı kalmıştım. Çünkü defteri terkedemiyordum. Defteri sonunda açtım ve bu defter bir gezginin, yani bir seyyahın defteriydi. İçi anılar, yazılarla doluydu. Bu defterde bir kişilik yatıyordu. Bu defter, bende büyük bir etki bırakacaktı.
