Açıklama:
bir öykü yazmamız istendi sanırım
anladığımız kadarıyla kendimiz uydurabiliriz
21 kız 20 erkek arkadaştık dünya şartları ile aynı olan bir gezegende bulduk kendimizi bu gezegenin adı Güneş ülkesi aynı dünya şartlarındaki gibi eğitim ,sağlık, barınma ,ekonomi ,beslenme gibi aklınıza dünyada günlük hayatımızda yaptığımız veya ihtiyaçlarımız olan ne varsa gelebilir.
21 kız 20 erkek arkadaş hep beraber Güneş ülkesine nasıl olduğunu anlamadan düşüvermiştik tabii daha önce böyle bir şeyle karşılaşmadığımız için birçoğumuz etrafı gözlemliyorduk ne olup bittiğini anlamaya çalışıyorduk ben uzun bir süre kendime gelememiştim zaten arkadaşlarım da kimisi neredeyim ben ,neredeyiz biz diyebağırıyor ,kimisi de çığlık atıyordu .
benimle sakin bir şekilde ne olup bittiğini anlamaya çalışan arkadaşlarım ile birlikte birden bir şey fark ettik arkamızda biri vardı hissediyorduk bunu gölgesi de nasıl olduğunu anlamadığımız bir şekilde yere yansıyordu gezegende nasıl gölge yansıyabilirdi ki biz de buna anlam verememiştik
kimse arkasına dönüp bakmaya cesaret edemiyorken ben arkamı döndüm ve arkamdaki kişinin yüzüne baktım bana öyle sinirli bakıyordu ki neden öyle baktığını anlayamamıştım sonra arkasını döndü ve benden biraz uzaklaştı.
korkmuştum evet gerçekten korkmuştum neredeyim ben buraya nasıl geldim kafamda binbir çeşit soru sonra arkamı döndüm ve 20 kız arkadaşımın hiç birinin olmadığını gördüm anlayamadım nasıl olurda 20 kız arkadaşımın hepsi birden kaybolur sadece 20 erkek arkadaşım vardı, sonra arkamdaki gölgeye döndüm gölge bana sadece sen olacaksın sadece sen kalacaksın dedi ben de o kadar korkuyordum ki cevap bile veremedim sonra 20 erkek arkadaşlarımın olduğu tarafa dönmek istedim derin bir nefes aldım ve döndüm.
ama bu nasıl olur dedim kendi kendime önce kız arkadaşlarım kayboldu şimdi de erkek arkadaşlarım hiçbiri yoktu hiç kimse yoktu ben tek kalmıştım korkuyordum kalp atışlarım hızlanıyor du arkama yani gölgenin olduğu tarafa dönmek istedim derin bir nefes almaya çalıştım ve döndüm gölge bana doğru geliyordu o kadar korkuyordum ki hiçbir şey diyemiyor sadece Çığlık atıyordum koşuyordum aynı zamanda arkamı bakmaya çalışıyordum ama gölgeyi göremiyordum çünkü arkamda değildi ben arkama baktım sırada nasıl olduğunu anlayamadım ama önüme geçmişti ve üstüme atlayınca derin bir çığlık attım
çığlık atmamla gözlerimi açmam biri oldu yanıbaşımda annem dünyadayım odamdayım her tarafım ter içinde nefes nefese kalmış bir şekilde buldum kendimi evet dünyadayım annem gözlerini bana dikmiş iyi misin ne oldu deyince her şeyin bir rüyadan ibaret olduğunu anladım.
SON
