Cevap:
Adım Ece.”(...)“Ece’nin kraliçe demek olduğunu ben de biliyorum. Üç bin yıl önce gerçek bir kraliçeden doğdum. Sevgili babam Kral Gudin, annemi hep ‘Ecem’ diye çağırırdı.”Bayan Kazıbilimci bu sözleri duyunca, şamar yemiş gibi irkildi. Hatta rengi uçtu. Bedenini tepeden tırnağa garip bir ürperti sardı. Çoban kız, gizemli ışıltılar saçan yeşil gözlerini iri iri açmış, ona bakıyordu. Bayan Kazıbilimci bu bakışlar karşısında büyülenmişe döndü. Tek bir söz söylemeden öylece kalakaldı.(...)Ben Kral Gudin’in küçük kızı Ece’yim. Ama bana kimse inanmıyor. Adımı deliye çıkardılar. Sen Ece filan değilsin. Cinlere karışmış, kaçığın birisin diyorlar.”(...)“Babam birçok hocaya okuttu. Doktora bile götürdü. Hatta aklım başıma gelsin diye, bahçedeki erik ağacına bağladı. Saatlerce geldi gitti kamçıladı. Ama hiçbir yararı olmadı. Olamaz da. Çünkü ben üç bin yıl önce bu topraklarda yaşamış, gerçek bir prensesim. Bunu hiçbir güç değiştiremez. Dediklerime bir inansalar!...”(...)Ben üç bin yaşındayım. Ruhum, bilginler tarafından üç bin yıl önce ölümsüz kılındı. O günden beri dünyanın dört bir yanında beden değiştirerek varlığını sürdürdü. İşte bu, üç bin yıllık yaşam serüvenimi, kral babama anlatmam gerek. Üç bin yıl dolmadan onu bulmalıyım...” diyerek, yeniden hüngür hüngür ağlamaya başladı. Bayan Kazıbilimci’nin incelediği yazıtların çoğunun geçmişi üç bin yıl öncesine dayanıyordu. (...) Bu tür yazıların birinde, krala övgü yanında bir ülkeyi süsleyen görkemli anıtlar tanıtılıyordu. İşte o anıtların adı sayılırken birkaç yerde, “ölümsüz kız” sözcükleri geçiyordu.(...)Bu arada, Eski Mısırlıların, inanışlarına değgin, bazı belgeleri de inceledi. Bu belgelere göre, insan ruhu üç bin yıl ölümsüz kalabiliyordu.
