Cevap:
YAŞAMA SEVİNCİ
Açıklama:
Münevver teyze yakın komşumuzdu . Her gün o cıngıl mıngıl penceresinde postacının yolunu gözler , postacı köşeden görününce başlardı: postacı evladım bana posta varmı ? postacı ağzının içinde yuvarladığı sözcüklerle yanıtlardı münevver teyzeyi
_Mımmm
Anneme sordum bir gün , postacı niye böyle yapıyor diye
_kimi kimsesi yok ki oğlum kimden gelecek mektup ? Ne yapsın postacı usanıyor her gün!
kendi kendime söz verdim okuma yazmayı bir öğreneyim ona ben bir mektup yazacaktım okula başlayıp yazıyı sökünce de yazdım Altı kuruşt da pul parası verip yolladım o gün münevver teyzeye gittim münevver teyze yine pencereden seslendi : postacı oğlum bana mektup var mı ?
postacı ilk kez homurdanmadan var münevver hanım var dedi
münevver teyze: koş muzaffer koş mektubu alda oku dedi
başladım okumaya Münevver hanım bahar geldi size otlar yeşerdi , çiçekler çıktı , kediler miyavlıyo, köpekler havlıyor hepsinin size selamı var münevver hanım .
Bir daha , bir daha okudum sağol muzaffer dedi
yıllar sonra münevver teyze ölünce koynundan bu mektup çıktı
o yaşta münevver teyzeye nasıl bir yaşama sevinci vermiştim
beni takip edersen sevinirim :)
