Açıklama:
Bir virüsten hayatımız nasıl değişti. Oysaki ne hayallerle yaşıyorduk. Her insanın kendine göre umutları vardı. Bazımız okulu bitirmeyi,bazılarımız evlenmeyi, bazılarımız kendi iş yerlerini açmayı hayal ederken bir anda hayatımızın mahvoluşunu izliyoruz. Hani biz diyoruz ya benim hayatım benim sorumluluğum diye bir hayat yaşıyoruz. Oysa bu virüsle anladım ki insan sadece kendi yaptığından kendi sorumlu olmuyormuş. Bir insan bir insanı, bir insan bir şehri,bir insan bir eyaleti,bir insan bir ülkeyi ve yine bir insan tüm dünyayı etkileyebiliyormuş. Bir tek Çin'in yediği hayvanlarla biz yemediğimiz halde bu duruma geldik. Şimdi biz hâlâ bencilce düşünüp "Bu benim hayatım benim kararım etkilerse beni etkiler diyebilecek miyiz ?" Aslında her insan bilinçli bir şekilde yaşamış olsa ne insanlara ne hayvanlara hiçbir şekilde birşey olmaz. Hani bir söz vardir ya; "Bana değmeyen yılan bin yaşasın "deriz ya o yılan dönüp dolaşıp beni bulacağını hiç düşünmeyiz. Örneğin; Sayın Bakanımız Fahrettin Koca günlerce sadece bizleri kurtarmak için uykusuz kalarak hayatının bazi şeylerinden fedakarlık yaparak ülkesini ne kadar az can kaybı verirsem okadar iyidir düşüncesiyle yol alıyor. Keza sağlıkçılarımız kendi ailelerinden,evlerinden uzak kalarak ve o hastalığa birebir yakalanma ihtimaline rağmen bizler için çabalıyorlar. Birçok meslekteki insanlar virüsle karşı karşıya olmalarına rağmen bizler için uğraşıyorlar. Ama biz napıyoruz hâlâ sorumsuzca davranıp işin ciddiyetine varamıyoruz. Örneğin;İç İşler Bakanımız Süleyman Soylu'nun 2 günlük sokağa çıkma yasağı ilan etmesi sonrasında günlerce uykusuz kalan bakanın,sağlıkçıların ve birçok mesleğin yürüttüğü çaba boşa gitti. Yani iki gün aç susuz ölmezdik
