Açıklama:
Demokrasi kültürünü belirgin yapan, tüm siyasal sistemlerin baş aktörü olan iktidarın yanında, iktidara
karşıt görüşte olanların temsilcisi olarak atanan muhalefet partilerinin varlığıdır. Çok partili siyasal
sistemin bir sonucu olarak ortaya çıkan muhalefet partilerinin, sadece fiili varlık göstermesi yeterli
değildir. Modern dünyada, Muhalefet partilerinin asli görevi, fiili varlığıyla iktidarı meşrulaştırmak ve
doğallaştırmak değil; iktidarın politikalarına alternatif sunarak, iktidarı değiştirebilmektir. Ancak Türk
demokrasi tarihi muhalefetin, iktidarın anlamlar dünyasındaki negatif anlamları dışında, farklı anlamlar
ifade edemediği bir siyasal konjonktür yaratmıştır. Türkiye’de geçmişten günümüze muhalefet hesap
soran ve denetleyen değil; hesap veren ve denetlenen rolünü içselleştirmiş görülmektedir. İktidarın
belirlediği gündemin dışına çıkıp, kendi ajandasını oluşturma şansı bulamayan partiler, politika ve
söylemleriyle iktidara alternatif oluşturamamaktadırlar. Bu çalışma, muhalif etkinlik sorununun
sistemden kaynaklı gerekçelerinin yanında, muhalefet partilerinin bilakis kendilerinden kaynaklı
sorunlara yönelmektedir. Siyasal piyasaya dönüşen politik alanın alıcıları olan seçmenlerin, profilleri
incelenmiş ve partilerin bu profillerin ne kadarına politika üretebildikleri araştırılmıştır. Esnek siyas etin
öneminin vurgulandığı çalışmada, etkin olmayan bir muhalefetin, ne gibi sorunlar oluşturabileceği
gösterilmeye çalışılmıştır. Anayasa ile muhalefetin birlikte ve uyumlu çalışmasının, işler demokrasi için
önemi vurgulanmıştır. Çalışma için yapılan kamuoyu araştırması analiz edildiğinde ise iktidar
seçmenlerinin, muhalefet partilerini, iktidara alternatif bir tercih olarak değil, çeşitli boyutlarda
toplumsal ve bireysel yaşamlarına tehdit olarak algıladıkları sonucuna varılmış ve bu durumun mutlak
demokrasinin, iktidarın değişebilirliği prensibine etkisi tartışılmıştır. biraz uzun oldu galiba:)
