Cevap:
Anneleri ölen kızlar daha çok küçük idiler.Bu dört kardeşe evdeki dedeleri bakıyordu.Dedesi,ona yol gösterip akıl veriyordu.Bu topal ve yaşlı dede çocuklara iyi bakmaya çalışıyordu.Babaları ayda yılda bir çocuklarına bakmaya gelir, ihtiyaçlarını giderir,konu komşuyu çocuklarına iyi bakmaları için tembih ederdi.Babalarının gelmediği günlerde ise çocuklar korunun yolunu tutarlardı.Karşı köyün insanları bu köyün korusunu çekemez arada sırada koruya keçilerini gönderirler bu yüzden dolayı da kavga ediyorlardı. Yine böyle bir olayda silahlar ateşlenmiş ve Hasan Bey de orada hayatını kaybetmiş. Babalarını da kaybeden bu 4 kardeş dedeleri ile yalnız kalmışlardır.
Dedeleri de yaşlanmıştı artık bırakın bu 4 çocuğa bakamıyordu.Zaman ilerliyor ve yavaş yavaş komşuları da onları unutmaya başlıyordu.Dedeleri de hasta olan çocuklar hiç bir şeyin farkında değildiler. Feten hem kardeşlerine bakıyor,hem yemek yapıyor,hem de Yaşar’la ilgileniyordu. Dedesi de çalışıp para kazanamayacağı için kardeşi Yaşar’ı da alıp köydeki kazlar ile keçileri güdüyorlar ve bunun karşılığında da yemek alıyorlardı.Yaşar git gide büyüyor,büyüdükçe de arzuları ve istekleri daha da artıyordu.Yaşar artık okula başlamıştı. Feten bir gün evde otururken dedesi fenalaşıp gözleri önünde hayatını kaybettiğini gördü.
Kitabın Ana Fikri / Ana Düşüncesi:
Hayatta tutunulacak ip kalmadıkça yani bir büyük olmadıkça hayat çok zorlaşır.
Açıklama:
fazla uzun olmasın dedin bende uzun yapmadım ama yazarken ellerim kırıldı kolay gelsin (çok güzel bir hikaye)
