ฅ^•ﻌ•^ฅ selam
MERAK
Her zaman ki gibi kamyon bahçemizin önünden geçti gitti. O kamyonun geçme sesinden hemen sonra servis gelirdi. Bizim karşı komşunun çalışkan çocuğu Ahmet hemen koşa koşa evden çıkar servise binerdi. Sonra da akşama doğru eve hızlı hızlı koşup kapıyı çalardı. Kapıyı şirin mi şirin küçük kız kardeşi açardı. Ama bugün o evden çıt bile çıkmıyordu. Şüpheneliyordum. Acaba bir şey mi oldu ? Yoksa bir yere mi gittiler. Hem bugün bahçemizin önünden kamyon da geçmiyordu. Bugün herkes bir sessizdi. Camın karşısına çektim koltuğu, oturdum. Dakikalarca gözümü kırpmadan izledim olanları. Ama sadece kuşlar vardı. Hiç kimse yoktu. Bende umursamadım, neyse dedim geçtim gittim. Tekrardan sabah oldu. Koşa koşa Ahmet' in evinin kapısını çaldın. Kız kardeşi açmıştı yine. Sordum ona:
- Dün evinizde yoktunuz, bir şey mi oldu acaba ? Dedim telaşlı telaşlı.
- Yok amca, biz devletin düzenlediği bir gösteriye gittik. Sen neden orada değildin.
- Ben bilmiyordum bile. Dedim. Evden Ahmet çıkıverdi. Bende iyi dersler dedim. Böylece merakımı gidermiş oldum. Ama yinede moralim bozuldu, çünkü kimsenin hiçbir şeyden bana haber vermemesi beni üzüyordu. Yine içimdeki karanlığa gömüldüm kuşların ötüşüyle. SON
(pek yazamadım ama oldu mu? )
-DERSLERİNDE BAŞARILAR (◕ᴗ◕✿)
