Çağımız yazarlarının en çok yaptıkları hataların başında hazırlık yapmadan eser üretmeye çalışmak gelir. Önüne daktilosunu alan sözde yazarlarkafalarında bitirmedikleri eserleri daktiloda bitirmeye çalışırlar. Bazen birkaç gün bazen de birkaç ay süren bu mücadelenin sonunda niteliksiz ve birbirine benzeyen pek çok kitap raflarda yerini alır. Eski yazar ve şairlerin harcadıkları onca emeğin yarısı bile yok şimdilerde. Eminim "Rindlerin Ölümü” adlı şiirini tamamlayabilmek için bir kelimeyi yirmi beş yıl düşünen Yahya Kemal'in mezarda kemikleri sızım sızım sızlıyordur.

Güneş daha doğmadan kapımız çalındığında henüz yedi yaşındaydım. Polisler babamı alıp gittiklerinde arkalarından bakakalmıştım öylece. Çaresiz, şaşkın ve kafasında pek çok soru işareti olan bir çocuktum o gün. Aradan otuz yıl geçti. Babam tekrar döndü aramıza, üstelik ailesini düşünen bir adam olarak döndü ama bir kez olsun sözünü açmadım, açamadım o günün. Üzerimde hâlâ yedi yaşındaki o çocuğun ürkekliği, çaresizliği var çünkü. Sadece babamın meselesinde değil. Genel olarak pek sorgulayamam olayları.
Bu metinler ile ilgili aşağıdakilerden hangisi söylenebilir?

A) Metinlerden birinde eleştiri, diğerinde ise daha çok öz eleştiri yapılmıştır.
B) Her iki metinde de duygu, düşünce ve görüşler kesin hükümlere varılmadan samimi bir üslupla yazılmıştır.
C) Her iki metinde de yaşanmış bir olay; yer, zaman ve kişiye bağlı olarak anlatılmıştır.
D) Her iki metinde de geçmişte yaşanmış bir olaydan detaylı bir şekilde söz edilmiştir.​