Cevap:
Gerbert:999’da 2. Sylvester adıyla Papa oldu. Matematikçi olarak önemi, İspanya’ya gidip Arap matematiğini inceleyen ilk bilim adamlarından biri olmasıdır.Pisalı Leonardo (Fibonacci)
(1175-1240’dan sonra):
Doğu’ya yaptığı gezilerde aritmetik ve cebir üzerine bilgileri toplayıp kitap halinde yazan tüccar. Bazı özgün çalışmaları da vardır. Her terimin kendinden önce gelen iki terimin toplamı olduğu “Fibonacci serisi”ne yol açan problem yenidir.
St. Thomas Aquinas
(1225-1274):
Aristo’nun “gerçek sonsuzluk yoktur” ilkesini kabul etmesine rağmen, tüm sürekliliklerin potansiyel olarak sonsuza kadar bölünebilir olduğunu savunmuştu. Bunun sonucunda hiçbir en küçük doğru yoktu. Bir nokta bölünemez olduğu için doğrunun bir parçası değidi. Bu fikirler diferansiyel ve integral hesabın kurcularını etkiledi.
Thomas Bradwardine (1290-1349):Canterbury başpiskoposu. Yıldız çokgenleri araştırdı.
Nicole Oresme: Normandiya Lisieux piskoposu. Bir bağımlı değişkenin bağımsız değişene göre grafiğini çizdi. Bu, çağdaş koordinat geometrisine belli belirsiz bir geçişi gösterir. Descartes gibi Rönesans matematikçilerini etkilemiş olabilir.
Königsbergli Johannes Müller(Regiomontanus) (1436-1476):Dönemin ünlü hesap ustası. Apollonius, Heron ve Arşimet’ten çeviriler yaptı. Ana yapıtında trigonometriye kapsamlı bir giriş vardır, küresel üçgenlerin sinüs yasalarından söz edilir. Bu noktadan sonra trigonometri, astronomiden bağımsızlaştı. Trigonometrik tabloların hesaplanmasında büyük çaba harcadı.
Pierro della Francesca (1410/20 -1492):Alberti ile birlikte perspektifi geliştiren ressam. Düzgün cisimlerle ilgili bir kitap da yazdı.
Luca Pacioli (1445-1510):Fransiskan mezhebi keşişlerinden. Basılan ilk matematik kitaplarından biri olan Summa de Arithmetica’sında dönemin bilinen tüm aritmetiğini, cebirini ve trigonometrisini ele aldı.
Scipio del Ferro:Ünlü Bologna Üniversitesi matematikçilerinden 3. derece denklemlerin genel çözümleri üzerine çalıştı. Bütün kübik denklemler üç gruba indirgenebiliyordu. Del Ferro’nun bütün grupları çözdüğü söylenir. Çözümlerini yayımlamadı, sadece birkaç arkadaşına söz etti.
Tartaglia
(1499-1557):
Venedikli hesap ustası. Del Ferro’nun yöntemlerini yeniden keşfetti. Bu yöntemleri sır olarak sakladı, sadece bu sırrı saklayacağına yemin eden Milanolu doktor Hieromino Cardano’ya açıkladı.
Hieronimo Cardano
(1501-1576):
Yeminine rağmen, Tartaglia yöntemini, yazdığı Ars magna adlı cebir kitabında açıkladı. Bunun üzerine Tartaglia ile arasında hakaretlere varan tartışmalar çıkmıştır. Cardano, “hayali” dediği negatif sayıları da ele almış, ama günümüzde karmaşık sayıların toplamı ya da farkı biçiminde yazılan ve üç gerçek çözümü bulunan kübik denklemin “indirgenemezliği” karşısında bir şey yapamamıştır.
Ludovico Ferrari(1522-1565):4. dereceden denklemin genel çözümünü kübik denkleminkine indirgeme yöntemi geliştirdi. X4+6×2+36=60x denklemini y3+15y2+36y=450’ye indirgemişti. Tartaglia Cardano tartışmasında, Cardano’nun tarafını tuttu. Cartelli adlı eseri Ars magna ile birlikte kübik denklemlerin çözüm yöntemlerinin tarihini gözler önüne serer.
Raffael Bombelli:16. yüzyılın büyük Bolognalı matematikçilerinin sonuncusu. Cardano’nun çözümleyemediği zorluğu çözdü. Geometri kitabında, sanal karmaşık sayıların tutarlı bir kuramını ortaya koydu. Bu kitabı ve kuramı 18. yüzyıl matematikçilerine bile ışık tutmuştur.
G.J. Rheticus (1514-1576), Valentin Otho, Pitiscus
(1561-1613):
Trigonometrik ve astronomik tablolar bu matematikçilerin çalışmalarıyla giderek kesinliğe ulaştı. Rheticus, tüm altı trigonometrik değeri her 10 saniye ve 10 basamağa kadar içeren tabloları geliştirdi. Bu tabloları öğrencisi Valentin Otho tamamladı. Pitiscus ise tabloları 15 basamağa kadar çıkardı.
Adriaen van Roomen
(1561-1613):
Denklemleri çözme teknikleri ve köklere ilişkin bilgileri daha da geliştiren Belçikalı matematikçi. 1593’te 45 dereceli bir denklemi çözeceğini iddia ederek meydan okumuştu. Düzgün çokgenler kullanarak bu denklemin bazı özel çözümlerini
