Bir sabah, gayet erken uyanarak, kendi âleminde bir kahvaltı etmek için küçük odasına ekildiği zaman, sokakta birtakım çocukların ağladığını işiderek pencereden dışarı baktı.

İskemleye kuûdunda yüzünün iki nokta-i müntehâsı olan tepesiyle çenesi geriye doğru çekik, büyük ve biraz fırlak gözleriyle bir arayıcılık hâli kesbeden yüzünü iki tarafa döndürerek hayretle etrafına bakınıyordu. Zira kedinin biri ekmeğini çalmış, diğeri sütlü ahvesini içmiş, öteki de fincanını kırmıştı. Kendi kendine ve hayretle: “Kime meram anlatmalı?” diyordu.

Metindeki fiilimsileri bulur musunuz?