Hayat çok tatlı bir kızdı siyah iki yandan örgülü saçları,açık kahverengi kestane rengi gözleri,minik burnu ve çiçek gibi zarif bir kokusu vardı. Hayat adı gibi hayat dolu bir çocuktu arkadaş ortamı pekte geniş değildi ancak arkadaşları,öğretmenleri ve ailesi ile çok iyi geçinirdi. Okul çıkışı Hayat ve arkadaşı Ecem canları çok sıkıldıkları için parka gittiler o kadar çok eğlendiler ki saatin farkına varamamışlardı. Hava artık iyice kararmıştı sokak lambaları teker teker yakılmaya başlanmıştı. Hayat ile Ece hemen ayrıldılar ve evin yolunu tuttular. Hayat yürürken başının döndüğünü hisseti ancak umursamadı bir süre sonra bu ağrı o kadar katlanılamaz bir hal almıştı ki olduğu yere yıkılıverdi Hayat. Minik gözlerini açtığında hastanedeydi annesi ve babası doktor ile konuşuyordu annesi ağlıyor ve babası da annesine destek çıkmaya çalışıyordu ancak nafile minik Hayat kansere yakalanmıştı bunu duyunca kendinden geçmiş gibi oldu sonra annesi ve babası Hayat’ın onları dinlediğini anlayınca birden ürküp koşarak Hayat’ı yatıştırmaya çalıştılar o kadar üzülmüştü ki parmağını kaldıracak hali kalmamıştı böylece hastanede olan günleri de başlamıştı... Günler geçtikçe o siyah saçları dökülmüş ve rengi sapsarı olmuştu. Hayat’ın kan gurubu AB Rh Negatif idi ancak bu kan gurubunun bulunma ihtimali çok düşüktü... O güne kadar Rıza Dede Hayat’a umut olmuştu 60 yaşında ve yaşlıydı Rıza Dede düzenli olarak kan bağışlayan biri idi. Sürekli spor yapar, sağılıklı beslenir, düzenli uyurdu Hayat için kanını bağışlamıştı Rıza Dede. Bu sayede Hayat, hayata tekrar tutunmuş ve Rıza dedenin rızası nedeniyle yaşama geri dönmüştü.
