Kaside
Kasideler, genellikle
birini övmek amacıyla yazılan şiirlerdir. Daha çok din ve devlet büyüklerini övmek amacıyla yazılan divan edebiyatı şiirlerdir. Kaside şairlerine kaside-gü (kaside söyleyen), kaside-sera ya da kaside-perdaz (kaside yazan) denir. Çok katı bir kalıpla yazılan kasideler, 6 bölümden oluşur
Türk edebiyatında 13. yüzyılda kullanılmaya başlanır. Nazım birimi beyittir. Beyit sayısı 33-99 arasında değişir. Kasidenin ilk beyitine matla denir. Şâir kasidesi içinde matlayı tekrar ederse tecdid-i matla denir. Matlayı birden çok tekrar ederse bu zat-ül metali veya zül metalidir. Kasidenin son beyitine makta, şairin mahlasının bulunduğu beyite taç beyit denir. Kasidenin en güzel beyiti beyt-ül kasid olarak isimlendirilir.
koşuk
aşk, yiğitlik doğa sevgisi vb. konularında söylenmiştir.
7li hece ölçüsüyle söylenir.
kafiye şeması aaab dir
işlamiyetten sonra koşma adını almıştır.
koşuklaer ilk k ez kaşgarlı mahmut tarafından divanı lügatit türkte yazıya geçirilmiştir.
sığır şöyenlerinde kopuz eşliğinde söylenen şiirlerdir.
sagu
yuğ törenlerinde ölen kişinin ardından söylenen şiirlerdir.
ölenin dürüstlüğü ve fazileti anlatılır.
7li hece ölçüsü ile söylenir.
halk edebiyatında ağıt divan edebiyatında mersbiye olarak adandırılır.
sav
bugünkü atasözlerinin ilk halleridir.
yaşam toplum insan doğası hakkında bilggiler verir.
divan edebiyatında darb-ı mesel adını alır.x
hece ve kafiye ile oluşturulanları vardır.
