Açıklama:
Güneş ışığına kapanmış bütün pencereleri
Öyle bir odaya benzer ömrümün kederi
Karamsarlık ve yokluk tozu sinmiş orada renklere
Umutla istek bırakılmış susup unutmaya
Bütün duygu bahçelerinden toplanan o çiçekler
Uyur sırça mezarlarda bahardan umudu kesmiş.
Bu pembe gül, bu karanfil ağır ağır erimiş
Üzerlerinde değiştikçe her üzüntülü kış.
Ocak yıkık ve boş, lamba kimsesiz, kör,
Bu hasta susuş hüzünle yalnızlığı anımsatır.
Soluk duvara asılmış, durur sıkıntıya boğulmuş
O çehreler ki uyur gözlerinde eski hayâl…
O eski odaya benzer ki ömrümün kederi
Çekilmiş teselli ufkuna karşı perdeleri…
