♬∑єянαвα♬
⇒Soru:
Son derece gerçeğe benzeyen bir hayat hikayesi yazınız.
⇒Cevap:
✈YETİM✈
Ben doğduğumda daha hava şafaktı. Ailem bana bakamayacağından dolayı beni sokağa bıraktı. Ben o zamanlar bebektim. Dışarısı bana soğuk geliyordu. Sürekli ağlıyordum, yoldan geçenler beni görmezden geliyordu. En sonunda bir kadın beni buldu. Beni evine götürdü. Önce ailemi bulmak için çok uğraştı, fakat onlara ulaşamadı. Bu yüzden beni kendi çocuğu gibi büyüttü. Benimle oyunlar oynadı, şarkılar söyledi. O kadını annem olarak kabullendim. Kendi ailemden bana hiç bahsetmedi. Bende onu annem sandım. Yıllar geçti. Ben 11 yaşına geldim, derslerim çok güzeldi. Fakat sonra üvey annem yani Sevim annem evlendi. Üvey babam beni hiç bir zaman sevmedi. Sevim annem gelince seviyormuş gibi davranıyor, o gittiğinde bana işkence ediyordu. Bıkmıştım. Yıllar sonra üvey bir kardeşim oldu. O, beni kıskanmaya başladı. O da üvey babam gibi davranıyordu bana her zaman. Beni hiç sevmedi ve bana sürekli şunları söylerdi;
- SEN İĞRENÇSİN!
- YETİMSİN SEN! YETİİM!
- SEN BENİM ABLAM DEĞİLSİN!
----------------------------------------------------------------------------------------------------
Günlerim hep böyle geçti. Sevim anneme hiç bir şey söyleyemiyordum. Ama artık bardak sudan taşmıştı. Bir gece evden kaçma kararı aldım. Ani bir fikirdi, ama zorundaydım. Benim için önemli ve değerli ne varsa topladım. Valizime sokuşturdum. Sessiz sedasız bir şekilde evden dışarı çıktım. Dışarısı soğuktu. Fakat mecburdum, en iyisi yetimhaneye gitmekti. Oradaki ablalarla konuştum. Olanları ve bitenleri anlattım. Abla çok etkilendi ve üvey aileme kızdı. Beni güven altına aldı. Böylece artık daha mutluydum, arkadaşlar edindim. Kankalarım oldu. Beraber oyunlar oynadık. Yalnızlık ve çaresizlik duygum bir anda yok oldu. Orada evimde gibi hissettim.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Bir gün orada çalışan bir abla, yanıma geldi. Bana gerçek ailemin gelip beni almak istediğini söyledi. Şoka uğradım. Dışarı çıktığımda beni o sokağa bırakan ailem! Tam karşımdaydı. Çok ürktüm. Hayır anlamında başımı salladım ve arkadaşlarımın yanına gittim. O gün üvey kardeşimin söyledikleri aklımda canlandı. Bana yetimsin demişti. Yetim değildim ama olmak için her şeyimi verirdim diye iç geçirdim. Beni sokağa bırakan ailem şimdi gözümün önünde asla onlarla gitmeyeceğim dedim kendi kendime. İlk defa yetim duygusunu tattım.....
-SON-
ෆƁαşαяıℓαяෆ
#DeathFever
#Niceler:)
