İstanbul'da ünlü bir kuyumcu dükkanının sahibi olan Ertan Bey, sıklaşan işlerin yanı sıra dükkanın işleriyle artık uğraşamıyordu. Bu yüzden dükkanına bir işçi almayı planlamıştı. Dükkanın önüne bir ilan astı ve beklemeye başladı. O sırada ailesinin maddi durumu pek de iyi olmayan Eren, bu ilanı gördü. Babası işten çıkmak zorunda kalmıştı, bu yüzden artık evin en büyük erkeği olan Eren çalışmak zorunda kalmıştı. Ayrıca kendisi de bir öğrenciydi. Bu yüzden Ertan Bey ile iletişime geçip işe alınmasını sağladı. Eren, bu dükkanda yaklaşık 4 ay çalıştıktan sonra merakına yenik düşüp Ertan Bey'in "girme" dediği yere girdi. Orada gözünü kamaştıracak kadar altın vardı. Eren şaşkınlıkla bakarken, Ertan Bey'in arkasında olduğunu fark etmemişti. Ertan Bey, Eren'in yaptığı bu davranış sonucunda bir bilge'nin sözünü kullanarak cevap verdi, "Sana güvenen insanların güvenlerini boşa çıkarırsan, gün gelir senin de güvenin boşa çıkar." Bu söz Ertan Bey için çok şey ifade ediyordu. Bu yüzden Eren'in tüm yalvarmalarına rağmen, onu başka bir esnafın yanına verdi. Eren, Ertan Bey'i manevi abisi gibi hissediyordu. Eren, yaptığı bu yanlış sonucunda çok kıymet verdiği Ertan Bey'in yanında çalışma hakkını kaybetmiş, böylelikle elinde olan bir şeyi kaybetmenin üzüntüsünü anlamıştı...
