Cevap:
Isaac Newton, 4 Ocak 1642 tarihinde çiftçi bir ailenin çocuğu olarak Woolshrope, Lincolnshire‘da dünyaya geldi. Babası, Newton üç ay önce ölmüştü. Erken doğumla dünyaya gelen Newton, çok zayıf ve çelimsizdi. Çevresindeki insanlar onun yaşayacağına inanmıyordu. 3 yaşındayken annesi ikinci kez evlendi. Bunun üzerine bakımı anneannesine kaldı. Annesinin yeni evliliğinden üç çocuğu daha oldu. Newton, çocukluğunda yaşıtları gibi dinç, canlı ve hareketli değildi. Bu nedenle arkadaşlarının oynadığı oyunların bir çoğuna katılmazdı. Eğlencesini ve oyuncaklarını kendisi tasarlıyordu. Geceleri köylüleri korkutmak için yaptığı kandilli uçurtmalar, zamanının büyük bir kısmını ayırarak yaptığı su çarkları ve güneş saatleri onun zekasının ne denli gelişmiş olduğunun göstergesiydi.
İlk öğrenimini bölgedeki okullarda tamamladı. Dayısı William, Newton’un zekasını farkeden ilk kişiydi. O sıralar annesi, ikinci kocasının da ölümü üzerine Woolshrope’a geri dönmüştü. Annesinin kasabaya dönmesi üzerine, Newton annesiyle birlikte yaşamaya başladı. Annesi, Newton'u babasından kalan çiftliği yönetmesi için yanından ayırmak istemiyordu. Fakat dayısı William, annesini Newton’u üniversiteye göndermeye razı etti. Bunun üzerine Newton, 1661 yılında Cambridge‘deki Trinity College‘a girdi. Newton’un öğretmeni Isaac Barrow hem ilahiyatçı hem de meşhur bir matematikçiydi. Barrow, geometri derslerinde kendine özgü yöntemlerle, alanları hesaplatmak, eğrilere üzerindeki noktalardan teğet çizmek için yollar gösteriyordu. Bu dersler Newton’u diferansiyel ve İntegral hesabı bulmaya yönelten ilk adımlar oldu.
Newton, Cambridge Üniversitesine gitmeden önce Rene Descartes analitik geometriyi, Johannes Kepler kendi adıyla anılan üç kanundan ikisini bulmuştu. Bu gelişmeler Newton için temel oluşturmuştu. Newton adıyla araştırma ve deneyler sonucu kendi adıyla anılan “Hareket Kanunları“nı bulmasına karşın, yayınlamak için uzun yıllar beklemişti. Aynı şekilde “Yerçekimi Genel Kanunu“nu da yayınlamak için 20 yıl kadar bekledi. Bunun tek bir sebebi vardı. Bu da Newton’un eleştirilmeye tahammülünün olmamasıydı. Çalışmalarına bir itiraz gelecek diye hep huzursuzluk duyardı.
