》Sait Faik Abasıyanık’ın yazdığı Son Kuşlar kitabında adalar, balıkçılar, işinin ehli insanlar, ölümü bekleyen yaşlılar ve zavallı çocuklara dair hikayeler bulunur. Bu hikayeler içerisinde bulunabilecek şey muhteşem bir insan sevgisidir. Toplumun çeperinde yaşayan insanlar, hikayelerde karşımıza birer kahraman olarak çıkıyorlar. Hiç tanınmayan bu karakterleri yazar, bazen bir hayal ürünü olarak açıklamış bazen ise niye böyle yaptığını söylemiştir.
Son Kuşlar içerisinde on dokuz adet hikâye bulundurur. Kitaba adını veren aslında hikayedir. Konstantin Efendi isminde bir adam, Ada’nın çocukları örgütleyerek bin tanesi iki yüz elli gram etmeyen saka, iskete florya ve serçeleri avlaması konu edinir. Avladıkları bu türleri akşam pilavının üzerine koyar ve afiyetle yer. Ada’da gezinmekte iken ne zaman bir kuş sesi duysa korkar. Çünkü Konstantin Efendi’nin bu kuşların peşinde olduğu bilinmektedir. Aradan bir zaman geçtikten sonra, bu kuşlar Konstantin Efendi yüzünden adaya bir daha uğramazlar.
Hikâyenin kahramanı bir gün adada gezerken yol kenarındaki çimlerin söküldüğünü görür. Buna müdahale etmek istemektedir, ancak işçiler, bu çimleri Mühendis olan Ahmet Bey’in söktürdüğünü söylerler. Bu çimlerin, deri tüccarı olan Hollandalının bahçesine yerleştirilmesi gerekir. Hikâyenin kahramanı ise bu güzel çimler söküldüğü ve yolların çamur içinde kaldığı için adanın geleceği için çokça üzülür. Kendisi kuşları ve geleceği görmüştür, ancak gelecek nesiller bunu bir daha göremeyecektir.
Bulamayan” hikayesinin konusu ise çok hızlı gidecek olan bir gemi tasarlayan yaşlı bir adamın hakkındadır. Adam, Arşimet’in kanununu kullanarak geminin ağırlığını sıfıra indirebileceğini iddia eder. Bu yaşlı adamın cazibe kanunundan haberi yoktur. Yaşlı adamın bilgi sahibi olmaması, yıllarca üzerinde çalışmış olduğu projenin hayal kırıklığı ile sonlanmasına kadar devam eder.
