Açıklama:
Tavşan, ormanın derinliklerinde gözlerden uzakta yaşamayı seven, hızlı yaşayan ve çok yemek yiyen bir hayvan olarak çok mutlu günler geçirmektedir. Bir gün bir avuç kavuğuna doğru ilerlerken karşısına nefes nefese kalmış bir sincap çıkar.
Tavşan ne olduğunu merak eder ve sincaba sorar. Sincap, insanların bahçelerine yanlışlıkla girdiği ve onların ellerinden zorla kurtulduğunu anlatır. Tavşan bu duruma çok şaşırır. Neden seni alıkoymak mı istediler der. Sincap, insanlar benim kadar sevimli bir hayvan gördüğünde dayanamaz, merak eder, yaklaşmak ister dedi.
Tavşan öyleyse sen niye kaçtın dedi. Sincap, bir an korktum ve yutkundum, hızla üzerime doğru koştular, dedi. Tavşan ile sincap sohbet ederken, ağaçtaki yıllar o meşhur tıslama sesiyle yaklaşır. Sincap kardeş, varsa bir durum, hallederiz, der. Sincap, düşman edinmenin ya da düşmanlık etmenin sırası değil, dostlukları pekiştirmeliyiz der.
Yılan, doğru söylersin kardeş, mesela ben insanlara su içerken asla yaklaşmam der. Tavşan güler. Sincap da alaycı bir gülüş atar. Üçü birlikte laflarken, arkadan yavaşça yaklaşan kaplumbağa, tavşana yarış teklif eder.
Tavşan, dostum kaplumbağa, yenilmekten bıkmadın mı, der. Herkes güler. Tavşan arkadaşlarını akşama dostluk yemeğine çağırır. Ormandaki huzur dolu günlerini kutlarlar. Birbirleriyle uzun zaman dost kalabilmeyi ve hatıralarını konuşarak yemek yerler.
Tavşan, her ne kadar bir besin zinciri olsa da, hepimiz aynı ormanın hayvanlarıyız, ormanımıza ve dostluğumuza sahip çıkmalıyız diyerek bir konuşma yapar ve gece biter
