Kıta Kayması Teorisi, 1912'de Alman meteorolog Alfred Wegener tarafından ortaya konulmuş olan ve kıtaların hareket halinde olduğunu ve bugünkü durumunu böylece aldığını öne süren bir teoridir. Kıta kayması, kıtaların birbirlerine ve okyanus havzalarına göre girmiş olduğu büyük ölçekli yatay hareketlerdir.
Kıtasal sürüklenme, Dünya'nın kıtalarının birbirine göre jeolojik zaman içinde hareket ettiği ve böylece okyanus yatağı boyunca "sürüklendiği" ortaya çıktığı teorisidir.[2] kıtaların 'sürüklenmiş' olabileceği yönündeki spekülasyonlar ilk olarak Abraham Ortelius tarafından 1596'da öne sürüldü. Bu kavram 1912'de Alfred Wegener tarafından bağımsız ve daha tam olarak geliştirildi, ancak teorisi herhangi bir sebep mekanizması olmadığı için birçok kişi tarafından reddedildi. Arthur Holmes daha sonra bu mekanizma için manto konveksiyonunu önermiştir. Kıtasal sürüklenme fikri, o zamandan beri, kıtaların Dünya'nın litosferinin plakalarına binerek hareket ettiğini açıklayan plaka tektoniği teorisi tarafından ele alınmıştır.
