Evvel zaman içinde küçük bir tren varmış.İki istasyon arasında gelip gidermiş.Küçük bir lokomotifi olduğu için tek bir vagonu varmış ve yalnız posta taşırmış.Bir gün yine yükünü almış yola koyulmuş, tam öteki istasyona yaklaşmış ki önünde büyük bir tren durmuş.Küçük treni de durdurmuşlar.Öndeki trenin bozulduğu anlaşılmış.İçindekileri indirmişler.herkes beklemeye başlamış.Bu yolcular arasında bir öteki istasyona yetişecek öğrenciler de varmış.
İstasyon şefi öğrencilerin okula yetişmesini istiyormuş." Şu küçük treni öne alalım, postayı boşaltalım, sonra öğrenciler binsin.Belki onları taşıyabilir " demiş.
Hemen makas açmışlar, küçük treni öne almışlar.sonra peşine iki vagon eklemişler.Küçük tren buna çok sevinmiş.Çünkü ilk kez insan taşıyacakmış.Çocuklar vagonlara doluşmuşlar.Kampana çalmış.Dan dan dan! Küçük tren harekete geçmiş.Başlamış çekmeye, çekebilecek mi kendisi de bilmiyormuş."Uf..Puf...uf...puf...zormuş ama,gayret edersem çekerim" diye düşünüyormuş.Uf..Puf...uf...puf...son bir gayretle çekmiş treni.Çuf-çuf-çaf-çaf...diye gitmeye başlamış.
Çocuklar sevinçle el çırpmışlar.Yol boyunca da öyle el çırparak, şarkı söyleyerek gitmişler.Sonunda varmışlar istasyona.Neşeyle girmişler okula ve olanları öğretmenlerine anlatmışlar.Öğretmen "size bir tren ayırmaları iyi olmuş.Keşke hep böyle gelebilseniz" demiş.O günden sonra da küçük tren çocukların treni olmuş.Postayı bıraktıktan sonra çocukları alıp onları okula taşımış.
