Ülkemizin en büyük sorunlarından birisi olan trafik kazaları birçok insanımızı sakatlar kervanına katarken, insanlarda kapanmayacak derecede nice manevi yaralarda meydana getirmektedir. İşim maddi boyutu da zaten çok büyüktür.
Kimini sevdiklerinden alıp götüren, kimi insanları tekerlekli sandalyeye mahkûm eden, kimini koltuk değnekleriyle yaşamaya bağlayan ve insanlarda hayatları boyunca zorlu yaşamaya engelli yaşamaya mahkûm bırakan trafik kazaları…
Bizler haberlerde trafik kazalarını izlerken artık o kadar sıradan oldu ki, O kadar normal bir haber oldu ki; Oysa o kazaya yaşayanların sonları ne oldu? O insanlar o anı yaşamakla kalmayarak, bir ömür boyu o kazanın izlerini, o kazanın kendilerinde bıraktıkları eksiklikle yaşamaktadırlar. Bir kaza bize çok sıradan gelse de o kazayı yaşayanlar için bir ömür çileli yaşam olabiliyor…
Geçenlerde bir program izledim oradaki uzman bir doktor omurilik felcinin en büyük nedeninin trafik azaları olduğunu söylüyordu. Yani Anadan doğma engellilerin yanında her gün trafik kazalarıyla engelli olan insanların olması çok üzücüdür.
Üzülmek yeter mi? Veya üzülmek çözüm mü?
Değil tabi üzülmek yerine biraz daha tedbirli olsak, biraz daha dikkatli olsak Sevdiklerimize kavuşmak adına, onlarla güzellikleri engelsiz bir şekilde yaşamak adına çok daha güzel olacaktır. Tabi bunların söylemeden öteye gitmemesi bizim şuandaki bulunduğumuz tabloda da açık bir şekilde görülmektedir. Biz hata yapmasak ta karşımızdakinin hatasının cezasını biz bir ömür çekebiliyor veya hayatımızla ödeyebiliyoruz.
Engelli olan insanların birçoğunun trafik kazalarının kurbanı olduğu herkes tarafından bilinmektedir. Bir kaza ile hayatı değişenler… Bir kaza ile sevdiklerinden kopanlar… Kaza belki bir anlık ama sıkıntısı, çilesi bir ömür boyu sürebilmektedir. Alışılagelmiş bir hayattan müşkülât verici bir yaşama katlanmak hiçte kolay değildir. Bunun vermiş olduğu hissiyatın, insan kafasındaki soru işaretlerini çoğaltması ve bunun insan üzerindeki tesiri hayli fazladır.
Bu sorunu önemseyerek herkesin üzerine düşeni yapmasının zamanı geçeli çook oldu. Bu geç olan zamanda nice insanımız üzüldü, sakat kaldı, hatta canını kaybetti… Gelin bundan daha fazla kişi üzülmesin, kimsenin güzü yaşlı olmasın, kimse sevdiklerinden ayrı kalmasın… Kendimize düşeni yapalım… Bir trafik canavarı da biz olmayalım…
Kazaların hiç olmadığı bir yaşama hep beraber girmek dileklerimle.
