Vatan şairi Namık Kemal; Osmanlı’nın son dönemlerini “Vatan Mersiyesi” adlı şiirinde dile getirirken, koca memleketin içler acısı halini şöyle dile getirir:
“Âh, yaktık şu mübarek vatanın her yerini
Saçtık eflâke kadar dûdunu ateşlerini
Kapadı gözde olanlar, çıkacak gözlerini
Vatanın bağrına düşman dayadı hançerini
Yoğ imiş kurtaracak bahtı kara mâderini
***
Kendimizden niçin olduk bu kadar biz meyus
Gidelim dâdına Allah içün ehl–i namus
Sönüyor şem–i emel işte kırıldı fanus
Vatanın bağrına düşman dayadı hançerini
Yoğ imiş kurtaracak bahtı kara mâderini
***
Düşünün devr–i zuhûrundaki şanlı demini
Doldururken şühedası bu fenâ âlemini
Tutacak bir çocuğu kalmadı mı mâtemini
Vatanın bağrına düşman dayadı hançerini
Yoğ imiş kurtaracak bahtı kara mâderini
***
Beslemişken bu kadar âdemi ihsanıyla
Gitti bi–çâre vatan ağlayarak şanıyla
Yaz bu mersiyeyi taşa şüheda kanıyla
Vatanın bağrına düşman dayadı hançerini
Yoğ imiş kurtaracak bahtı kara mâderini
***
Silmedik bunca yetimin gözünün yaşlarını
Taşa topraklara sürdük o güzel başlarını
Vatanın bağrına vurduk vatanın taşlarını
Vatanın bağrına düşman dayadı hançerini
Yoğ imiş kurtaracak bahtı kara mâderini
***
Bir zaman âlem–i ikbalde sultan olduk
Câmi–i âlem idik şimdi perişan olduk
Âh bir kan içenin keyfine kurban olduk
Vatanın bağrına düşman dayadı hançerini
Yoğ imiş kurtaracak bahtı kara mâderini”
Bilmiyorum, Türkiye’nin de içine düştüğü nâmüsait şartları bu şiirden daha belirgin ne anlatabilir ki..! Dün Osmanlı İmparatorluğu’nun yaşadığı akıbet ile bugün Türkiye Cumhuriyeti Devleti karşı karşıya. Memleketin kalbine kasteden düşman aynı ve fakat, yol ve metodları farklı.
***
