Kendimi anlatmak için çok geç kaldım belki.İçine düştüğüm bu derin “boşluk” çukurundan çıkmaya ne cesaretim ne de gücüm var.En iyi sırdaşımız yine kendimiziz.Çevremdeki insanlara ne kadar anlatsam da anlamıyorlar.Kimisi üzüntüsünden bana kızarak tepki veriyor kimyise ağlayabilmem için omuzlarını ödünç veriyor.Halbuki istediklerim bunlar değil benim.Ne istediğimi de bilmiyorum aslında.Yönetmen olmak istiyorum belki de…Filmler,oyuncular,senaryola r,FARKLI HAYATLAR!
Neden tek bir hayatla yetinelim ki?Birden fazla dünya,kısa fim tadında.Yeni umutlarla ya da acılarla…Keşke hayat mektup yazmak gibi olsa,Her yanlış yazılışında buruşturup atılsa..bir kağıt misali gibi.Üzerinde gözyaşı bulundurmayan yeni bir yaprak alabilseydik yerine ve yeniden yazmaya başlayabilseydik keşke..
Yenibir hayat istiyorum.Gülebilmeyi,gülerken içimdeki birinin beni yargılamayı bırakıp gitmesini..Daha ne olduğunu bile bilmediğim düşüncelerin beni kemirmekten vazgeçmesini..
Eskiden nasıldım hatırlamıyorum ama iyi olduğumu düşünüyorum o zamanlar.Bu yüzden ESKİSİ GİBİ OLMAK İSTİYORUM.Uyumak,uyandığımda yeni yüzler görmek,geçmişe dair bir ize dahi rastlamamak…
Aslında uyanmaktan korkuyorum.Ya yine aynı şeyleri yaşarsam?Ya gerçekten hastaysam?Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.Ya bir daha mutlu olamazsam?
