Atatürk huzursuzdu. Rahatsızlığının nedeni mutlaka bir muhalefet partisi olması gerekliliğiydi. Ama olmuyordu,olamıyordu. Oysa çağdaş demokrasi bunu gerektiriyordu. Ülkedeki ekonomik gidişattan şikâyetler de çoğalmıştı. Atatürk, ülkeyi gezmek ve yurttaşların nabzını yoklamak istedi. Hemen herkesle görüşüyor, fikirlerini alıyordu. Tek niyeti, ülkenin parçalanmadan demokratik bir biçimde çağdaş medeniyet seviyesine ulaştırılmasıydı. Ve hatta kulaktan kulağa cumhurbaşkanlığından çekilip, Cumhuriyet Halk Partisi'nin başına geçeceği bile öne sürülüyordu. Şaka yapmıyor olabilirdi. Zaten Teşkilat-ı Esasiye, yani anayasa hazırlanırken, yetkilerini kısıtlamış, "Siz bana bakmayın. Beni nazar-ı dikkate almayın. Olaylar beni ordu ile, siyasetle, idareyle, her şeyle karıştırdı. Bu bir devrimdi. Siz benden sonra gelebilecek herhangi bir adamın muhtemel karakterini nazar-ı dikkate almalısınız," demişti.
Akşam sofrada şöyle konuştu:
- Reisicumhurluktan çekileceğim. Yerime Nuri Bey'i (Conker) aday göstereceğim. Nuri Bey boylu boslu, kelli, felli, yabancı dil bilen bir arkadaştır. Mükemmel bir reisicumhur olabilir. Binaenaleyh sağlığımda millete benden başka birinin de cumhurbaşkanı olabileceğini göstermeliyim. Zaman zaman cumhurbaşkanı olmak istediğini dile getiren Nuri Conker hemen söze atladı:
