Kelime kökeni bakımından felsefe, "bilgi/bilgelik sevdası" anlamına gelmektedir. Temel olarak düşünme ve sorgulama sanatına "felsefe" diyoruz.
Peki ne zaman günlük kaygılarımızın, acı ve sevinçlerimizin dışına çıkıp doğruluğu aramaya koyuluruz? Elbette kafamızı meşgul eden daha "hayati" meseleler olmadıkça. Örneğin çok hastaysanız, başınız çok ağrıyorsa, bir sevdiğinizi kaybetmişseniz, karnınız açsa ve ekmek alacak paranız bile yoksa önceliğiniz bunlar olacaktır. Karnı guruldayan insan büyük ihtimalle "Sanat toplum için midir, sanat için mi?" diye düşünmeyecektir. Yani felsefe yapmak için kişinin önce birtakım ihtiyaçlarının giderilmesi gerekir.
Antik Yunan'da da vaziyet böyleydi. İnsanlar refah içinde yaşıyor, istediklerini yiyip içiyordu. İşlerini kölelerine yaptırdıkları içinse bol bol boş zamanları kalıyordu. Yani başka medeniyetler yiyecek yetiştirmek, kendilerini saldırılardan korumakla meşgulken Yunanlıların yan gelip yatma fırsatı vardı. Yaşam koşulları burada elverişli olduğu içinse felsefe Antik Yunan'da doğdu.
